Եթե հայրենիք ունենալու գինը պատերազմն է, ուրեմն պատերազմելու ենք

Իշխանության գործելաոճը ցույց է տալիս, որ նրան տրված ժամանակն այլևս սպառվել է, վարկանիշի ռեաբիլիտացիան անհնար է, իսկ հանձնման ակտերը արագացվել են:

Նախ, պատերազմ բառը նրանց համար ունի մեկ հոմանիշ՝ իշխանազրկում: Նրանք այդ հոմանիշից են սարսափում:

Ուրեմն մերը պետք է լինի այն, որ եթե հայրենիք ունենալու գինը պատերազմն է, ուրեմն պատերազմելու ենք: Եթե պատերազմից վախենալով ենք մեռնելու, գոնե պատերազմում մեռնենք:

Դեն նետեք թե՛ «արժանապատիվ խաղաղություն», թե՛ «խաղաղության դարաշրջան» չաշխատած կոնցեպտները: Էլ ի՞նչ պետք է լինի, կամ որքա՞ն պետք է մենք մեզ չհարգենք, որ հավատանք այդ միֆին:

Ի՞նչ անել: Տասը կետ.

1. Որքան մեծանա ճնշումը, նյարդը, այդքան գործող իշխանությունը մտնելու է իր վարչական, բյուրոկրատական, կուսակցական և մարդկային ռեսուրսի հավատարմության և ամրության ստուգման ռեժիմի մեջ: Ճշտելով, թե արդյո՞ք այդ համակարգերը ոտքի վրա կանգնած կմնան վերջնական ակտի ժամանակ, թե՞ կընկրկեն: Ուրեմն, Մեզ մարտավարական առումով շատ կարևոր է հասնել վերը թվարկվածների իշխանահպատակ լինելու լոյալությանը, ինչը գոնե թե կառկախի հանձնման պրոցեսը:

2. Վերջին վեց տարիներին իշխողների կողմից միկրո և միջին համակարգերում ստեղծված առասպելներն ու բևեռային մտածողության հիմքով ձևավորված միֆերը սկսել են սնանկանալ: Դրա համար Մեզ անհրաժեշտ է հենց իշխանության աջակիցների շրջանակներում այս փուլում ագրեսիվ կոտրել նրանց ճշմարիտ և մաքուր լինելու միֆը, ցույց տալով հակառակ կողմը, որտեղ կան և՛ քողարկված թալանի, և՛ համակարգված կոռուպցիայի, և հենց «ժողովրդի» հետ արժեքային և բարոյական խզման բազմաթիվ օրինակներ: Փաշինյանի և «իր ժողովրդի» միջև խզումն այլևս իրականություն է, այդ խզման ագրեսիվ ցուցադրությունը ևս հանձման կասեցման որոշակի գործիք է:

3. Որքան մեծանա ճնշումը, այդքան էլ տեսանելի է դառնալու իշխանական համակարգի անկատարությունն ու հեղհեղուկությունը: Կադրային քաղաքականության արդյունքում ձախողված ոլորտների օրինակները բազմաթիվ են, դրանք պետք է դառնան դրոշակ, ունենան հասցեներ և անուններ: Սա Մեզ հնարավորություն կտա կրճատել գործող իշխանական ակտորների վրա հենվելու հնարավորությունը:

4. Արժանի ճնշման դեպքում թուլանալու է իշխողների նյութատեխնիկական, ուժային և հոգեբանական դիմադրողականությունը: Հատկապես ողջ բյուրոկրատական և քաղծառայողական բլոկը ծայրաստիճան հոգնած և շահագործված է: Այս ռեսուրսը ևս Մեր կողմից կիրառման ենթակա է:

5. Իշխանության հիմքերի սասանումը և միատարրության փլուզումը հանգեցնելու է թե՛ հասարարակական, և թե՛ վարչական օժանդակության կտրուկ նեղացման, ինչն իր հերթին նշանակելու է, որ այլևս հասել են այնպիսի հանգրվանի, որ դիմադրողականության ռեսուրսները սպառվել են, և չկա ոչ՛ հորիզոնական, և ո՛չ էլ ուղղահայաց լեգիտիմություն: Սա Մենք պետք է ցուցադրենք անընդհատ:

6. Ինքնին լեգիտիմության նվազումն ու թուլացումը դառնալու է ազդակ հատկապես իշխանության ընտրազանգվածի մոտ, որ հեղափոխական էլիտան այլևս անկարող է հասարակական լայն զանգվածներին համոզել, որ ընտրված քաղաքական ուղին ճիշտ է, Արցախը հանձնելը դավաճանություն չէ, ՀՀ տարածքային ամբողջականությունը չվերականգնելը դավաճանություն չէ: Դա անողներն էլ անկարող են լինելու մշակել այնպիսի քաղաքական բանաձևեր, որոնց կրկին հնարավոր կլինի հավատալ:

Մենք պետք պնդենք, որ Արցախից հրաժարվողը ԴԱՎԱՃԱՆ է, իսկ սեփական հայրենիքը թուրք-ադրբեջանական տանդեմին հանձնողը ևս ԴԱՎԱՃԱՆ է: Սա պետք է դառնա յուրաքանչյուր հայ մարդու՝ յուրաքանչյուր քաղաքական մտքի և այս իշխանության գնահատման նախաբան:

7. Իշխանական ապալեգիտիմացումը անխուսափելիորեն հանգեցնելու է ռեսուրսների քայքայման թե՛ ներսից, թե՛ դրսից, թե՛ մարդկային, և թ՛ե կադրային մակարդակներում: Սկսվելու է կառավարման խորը ճգնաժամ: Սա արագ խորացնելու միակ ձևերից մեկը հանրային ընդվզման, այդ թվում՝ խաղաղ և լեգիտիմ ուժի կիրառման և ճնշման մեջ է:

8. Վճռական ճնշման և գրագետ պրոտեստի կազմակերպման վերջին և որոշիչ փուլը լինելու է ուժային կառույցների՝ «ոստիկանություն, դատախազություն, քննչական և հատուկ ծառայություններ» իշխանապաշտպան գործունեության արդյունավետության բացարձակ անկումը: Դա ևս հնարավոր է:

Իշխանական շարքերում քաղաքական անվտանգային սնանկացումը բերելու է նրան, որ ո՛չ ուժային, ո՛չ հանրային, և ո՛չ էլ քաղաքական առումով որևէ բուֆեր այլևս չի լինելու:

9. Սկսվելու է իրավիճակի լիցքաթափման և քաղաքական ճգնաժամի հանգուցալուծման փնտրտուք: Ընդդիմությունը պետք է պահանջի ԼԻԱԿԱՏԱՐ ԿԱՊԻՏՈւԼՅԱՑԻԱ: Առհասարակ, ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԿԱՊԻՏՈւԼՅԱՑԻԱՆ պետք է լինի միակ և աներկբա քաղաքական պահանջն ընդդիմության կողմից:

10. Դիմադրությունը, պրոտեստը, ընդվզելն ու չհամաձայնելը ամեն կերպ պետք է դառնա մոդա, trend,

mainstream, brand՝ եթե կուզեք:

Ընդդիմության սկզբունքային և օպերատիվ, ինքնազոհ և концавик գործելաոճը, պրոտեստի գրագետ, տեխնոլոգիապես ճկուն, քաղաքականապես համակարգված գործելաոճի արդյունքում իշխանության ապալեգիտիմացումն ու ուժազրկումը, որի պարագայում իշխանությունը կունենա՝

-հանրային անէական աջակցություն

-ուժային ճնշման անհասանելի գործիքներ

-սեփական քաղաքական և կադրային ռեսուրսի ամլություն և փախուստ: Սա կարող է դառնալ օրերի հարց, կրկնում եմ՝ օրերի հարց:

P.S. Հայաստանին հաշված ամիսներ, եթե ոչ շաբաթներ են մնացել: Այլևս ֆալշստարտի տեղ չկա: Եթե հայրենիք ունենալու գինը պատերազմն է, ուրեմն պատերազմելու ենք: Եթե պատերազմից վախենալով ենք մեռնելու, գոնե պատերազմում մեռնենք:

Վլադիմիր Մարտիրոսյան

Մեկնաբանություններ