Էդիկ Անդրեասյան. Լռությունը հավասարազոր է փախուստի

Համաշխարհային վարակի հետևանքով ստեղծված անելանելի իրավիճակում պետք է անել թերևս մեկ բան՝ համախմբվել և բոլոր ուժերով պայքարել այս չարիքի դեմ: Հայրենի կառավարությունը սակայն, օգտվելով քաղաքական դաշտում տիրող անհասկանալի իրավիճակից և իր ունեցած իշխող դիրքից, շարունակում է զարմացնել իր ամբարտավանությամբ, ընչաքաղցությամբ և համաճարակի դեմ պայքարելու անկարողությամբ: Աբսուրդը հասել է այնտեղ, որ վարչապետի աթոռին կպած անձն այլևս հանրությանն է մեղադրում վարակի տարածումը թույլ տալու մեջ, հոխորտում, սպառնում ասֆալտին փռել բոլորին, ովքեր կխախտեն պարետատան հռչակած ծիծաղելի կանոնները: Այս ողջ ծաղրուծանակին զուգահեռ պատահական անցորդների այդ խունտան շարունակում է հաջողությամբ ընդունել և օրենքի ուժ տալ օտարածին և կասկածելի կոնվենցիաների, որոնք ուղղակի հակասում են հայ մարդու նկարագրին, նրա ազգային արժանապատվությանը, ընտանեկան ավանդույթներին ու դարավոր մշակույթին: Փլուզում են երկրի արդարադատության համակարգը, կործանման եզրին են հասցրել տնտեսությունը, այլասերում են բանակը և ուժային կառույցները:

Մեծարգո նախագահներ և վեհափառ հոգևոր հայրեր

Գիտեմ՝ ձեզ համար դժվար է նման կազմով ժողովրդին միասնակն խոսք ուղղելը: Բայց դա պետք է անել այս մղձավանջը կասեցնելու համար: Խաղադրույքը Հայաստանի Հանրապետությունն է և Արցախը՝ մեր հայրենիքը, առանց որի ոչինչ ենք բոլորս, այդ թվում մեր երևելի անհատները, որոնց երբևէ բախտ է վիճակվել լինելու հայ ժողովրդի աշխարհիկ առաջնորդ կամ հոգևոր հովիվ:

Դիմեք պառակտված ժողովրդին, դիմեք ձեր ցիրուցան եղած հոտին: Ժողովուրդը դեռ կարող է ոտքի կանգնել և ի չիք դարձնել այս սարսափելի մարտահրավերները: Հապաղելը հավասարազոր է փախուստի, ժողովրդին կորստյան մատնելուն:

Ամենայն հարգանքով և որդիական խոնարհումով՝
Էդիկ Անդրեասյան