ՈՒ՞մ հա­մար են ղո­ղան­ջում զան­գե­րը

Մա­հա­բեր խա­ղը ցա­վա­լիո­րեն դեռ բաց է: Բո­լո­րը սպա­սում են պա­տե­րազ­մա­կան ի­րա­վի­ճա­կի մի­ջան­կյալ ել­քե­րին` կոնկ­րետ քայ­լեր ա­նե­լու հա­մար:
«Ել­քե­րը» չեն ու­շա­նում. Հա­յաս­տա­նի քրիս­տո­նա­կան համ­բե­րու­թյու­նը հատ­նում է, և նա` «ձիու քայ­լով» (Սերժ Սարգ­սյա­նի՝ Ար­ցա­խում հայ­տն­վե­լուց հե­տո), մեկ էլ ու ո­րո­շում է` «զգետ­նել» Գյան­ջա­յի օ­դա­նա­վա­կա­յա­նը, ո­րը կար­ծես վեր­ջի­նը չի լի­նե­լու:
Հա­ջորդ նր­բու­թյունն էլ այն է, որ այս խա­ղում սկ­սել է խոս­վել խա­ղա­ղա­պահ­նե­րի մա­սին (այս մա­սին ա­ռա­վել ման­րա­մասն` ա­ռա­ջի­կա­յում):
Հատ­կան­շա­կան է նաև, որ մի­ջազ­գա­յին բո­լոր քա­ղա­քա­կան կա­ռույց­նե­րը շարու­նա­կում են ի­րար հերթ չտա­լով «հու­զիչ» հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի շար­քը, որևէ կոնկ­րետ քայլ չձեռ­նար­կե­լով, ան­գամ ա­հա­բե­կիչ­նե­րի, սի­րիա­կան վարձ­կան­նե­րի ներգ­րավ­վա­ծու­թյան ա­պա­ցույց­նե­րի, քա­ղա­քա­ցիա­կան բնակ­չու­թյան մեջ զո­հե­րի, հու­մա­նի­տար ա­ղե­տի պայ­ման­նե­րում ու սպա­սել «ան­կեղ­ծու­թյան ժա­մին»:
Ինչն էլ կար­ծես ա­վե­լի է եր­կա­րաձ­գում խա­ղա­ղու­թյան, հրա­դա­դա­րի գոր­ծըն­թա­ցը, ի­րա­վի­ճա­կը դարձ­նե­լով բա­վա­կա­նին պայ­թյու­նավ­տանգ` ողջ տա­րա­ծաշր­ջա­նի հա­մար:

Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ