Ալիևի վերջին հարցազրույցում հնչած հայտարարություններից և պնդումներից հետո շարունակել լուրջ դեմքով «խաղաղության պայմանագիր» կոչվող ֆարսի քննարկումն ու մեկնաբանումը կամ իշխանական «խաղաղության խաչմերուկ» նախընտրական բրոշյուրի պարզաբանումն ու «հնարավորությունների» վերլուծությունը նույնն է ինչ անձամբ դառնաս քարոզչական գործիք, լայն բացես օվերտոնի պատուհանը և օգնես այս իշխանությանը սեփական քարոզչական թեզերի և ադրբեջանական նարատիվների տարածման ու դրանց հետ համակերպման գործում:

2024 թվականը աշխարհում և մեր տարածաշրջանում լարված է լինելու։ Դրա մասին են վկայում գերտերությունների կողմից արվող նախապատրաստական քայլերն ու նախընտրական-հետընտրական ծրագրերը։

Մեզ թվում է՝ երբ այլոց մասին մենք ասում ենք «թուրքը մնում է թուրք», «ռուսը մնում է ռուս», այլոք էլ մեր մասին նույնը չեն մտածում։

Բնականաբար, հարց կառաջանա՝ իսկ ու՞մ կողմից ծրագրված… Իսկ կա՞ որևէ մեկը, որը կարող է հավատացնել, որ այդ գրոհի հետևում կանգնած չէ Հայաստանի, Արցախի, հայերիս թիվ 1 ներքին թշնամի Նիկոլը, թերևս նաև՝ Էրատոն:

Խորին ցավակցությունս Իրանի Իսլամական Հանրապետության Քերման բնակավայրում տեղի ունեցած ահաբեկչության պատճառով զոհվածների ընտանիքներին, հարազատներին և բարեկամ իրանցի ժողովրդին։

Մինչ քաղաքապետարանը քուչի բեսեդկի վերածած խլեշաբերան լոճած լափառոշներն իրենց «ճշտի դոզաներով» ու մեկմեկու քլնգիչ ճամարտակումներով կզարմացնեն մեզ, հերթական աննախադեպ, ունիկալ կռուտիտներով ու աբսուրդներով էլ ժողովրդին կներկայանա ամենայն հայոց վարչապետ, ազգի պարծանք, փրկիչ-հերոս Փաշինյանը, ով պարզաջրելով ու սրբադասելով իրեն փարատեց բոլորիս մտահոգությունները:

Հայրենանվեր հայ, почётный հայ, духовик հայ և ավանդապաշտ հայ լինելը հիմա համարվում է ժամանակավրեպ մի բան:

Իսկ մինչ վերադառնալը, տարբեր կենտրոններ փորձելու են իրենց մոտ պահել Արցախի Հանրապետության լիազոր մարմինը։ Կլինի դա վտարանդի կառավարություն, թե այլ անուն կունենա, բայց աշխարհաքաղաքական տարբեր կենտրոններ փորձելու են այն պահել իրենց ազդեցության տակ, այն ժամանակ, երբ Հայաստանի Հանրապետության իշխանությունները, հանուն կարճաժամկետ շահի, պատրաստ են ոչնչացնել մի գործիք, որը իրականում հնարավոր չէ վերացնել։

Աշխարհում, դանդաղ ու սիստեմատիկ և համարյա աննկատ մի պարադիգմային անցում է կատարվում, որը հնարավոր է, որ լինի ամենից ճակատագրականը բոլորի, այդ թվում նաև մեր համար։

Ոչ, սա Նորատուսում վերջերս կատարվածի հետաքննություն չէ, այլ դրա պատճառահետևանքային վերլուծության փորձ: Եթե կուզեք՝ մեր օրերի հասարակական բոլոր երևույթների խտացումը՝ մեկ իրադարձության մեջ: Որպեսզի հասկանանք, թե ինչո՞ւ հնարավոր եղավ «Նորատուսի ծովամարտը», ուղղակի հիշենք, որ դա առաջին անգամը չէ: