«Միջազգային հանրություն» կոչվածի աչքի առջև Արցախյան վերջին պատերազմի սանձազերծման, Հայաստանի մայրաքաղաքում թրքաբարո ծեծուջարդի դեպքերի և քաղաքական ահաբեկչության ականատեսները դեռ չեն համոզվե՞լ, որ եթե կրկին հայոց ցեղասպանություն կազմակերպվի, ապա «միջազգային հանրություն» ասածը ծպտուն անգամ չի հանի։
«Նորի» սկիզբը «դնելու» համար, նախ պետք էր տեղը-տեղին` սարքով-կարգով քանդել «հինը»: Բայց արի ու տես` «հինը» շատ էր կամակոր, ոչ մի կերպ չէր ուզում քանդվել:
Այդ համառությունից էլ օգտվեցին «նախկինները»:
Չի կարող լինել որևէ բանական մարդ՝ իշխանության մեջ կամ իշխանությունից դուրս, որ կուզենա երկրում անկայունություն, ներքին չարություն, անկանխատեսելի սցենարներ։
Իմ կյանքի երեսն ալիքներ շպրտող ծովն իր խորքերում մասունքներ էր թաղել, որոնք երբեմն հիմա են արթնանում, երբ ալեբախումներից հոգնած՝ հետ եմ նայում այնտեղ, ուր դեռ նոր էր բացվում իր ծովի երեսը:
Բերձորը Արցախի հնագույն հայկական բնակավայրերից մեկն է։ Այդ մասին են վկայում քաղաքի տարածքում պահպանված հայ մշակույթի հետքերը, որոնց մի մասը խորհրդային տարիներին ոչնչացրել են ադրբեջանական իշխանությունները։
Աստծո գործերն անքննելի են. երբեմն կարող է մի ամբողջ հեծելազոր հանել մեկ հոգու դեմ, երբեմն էլ, իր մեկ հյուլեն պաշտպանելու համար, տներ, թագավորություններ, ողջ մոլորակը գլխիվայր շուռ տալ:
Այս օրերին Երևանի փողոցներում հնչող հայտնի վանկարկումը մի պահից վերափոխման կարիք ունի։ Առանց կուռքի Հայաստանն է, որ տալիս է ժամանակակից պետություն ունենալու հնարավորություն, ավելի մեծ հեռանկար։
Ինչու է Արևմուտքն աչք փակում Նիկոլ Փաշինյանի ապօրինությունների վրա, ինչը չէր անի Սերժ Սարգսյանի, առավել ևս՝ Ռոբերտ Քոչարյանի նախագահության տարիներին
Ժողովրդավարությունը և իրավապաշտպանությունն ավարտվում են այնտեղ, որտեղ սկսվում է այդ արժեքները տարածողների աշխարհաքաղաքական շահը։