Ամեն «գործազուրկի» կամ շահառու վալանտյորի քաղաքական գործիչ մի կոչեք, դրանք լինեն պրոիշխանական, թե հակաիշխանական, միևնույն է, քաղաքական գործիչ մի կոչեք, քանի որ շատերը չաշխատող գործիքներ են, ոչ թե գործիչներ:
Ինտերնետով հոդված-ստատուս-բրյոշուր կարդացած ամեն ֆիզիկոս-որսորդ-բժիշկ-ինժեներ-լրագրող-խառատի հռչակեցիք քաղաքագետ՝ հասկացանք, բայց քաղաքականությունը գործազրկության կամ զբաղվածության գործակալություն չի, սեփական մասնագիտության մեջ, գործում կամ պաշտոնում ձախողվածների պրիյուտ չի:
Թե չէ տենց մեկը կա, որ իշխանության եկավ ու սկզբից իր «հպարտների» մոտ հպարտանում էր, որ Հայաստանի զինված ուժերը, Հայոց բանակը ունի ոչ միայն բարձրակարգ մարտունակություն, այլև տարածաշրջանի ամենամարտունակ և ամենաինտելեկտուալ բանակի համարում, իսկ այսօր նույն «նախկին հպարտներին» ուզում է համոզել, որ երեք տարի կառավարելու արդյունքում փնտրում է իր ղեկավարած պետության կադաստրի վկայականն ու խնդրում, որ իր ղեկավարած պետությունը գոնե ունենալու կամքն ու ցանկությունը անսասան մնա «հպարտների» մոտ, մինչ ինքը մի հատ կադաստրի վկայական բստրի:
P.S. էս քաղաքան պրիյուտում էլ տեղ չկա, սաղ տեղերն էլ մի հոգի զբաղեցրել է: Էս երկիրն էլ քաղաքականություն մտնող ու արագ դուրս եկողների սեզոնային շահային զեղումների խոպան չի:
Վլադիմիր Մարտիրոսյան