Ինչ ուզում` էն էլ անում է:
ՈՒ ո՛չ ԱՄՆ-ը, ո՛չ ԵՄ-ն և ո՛չ էլ ՌԴ-ն, այն է` ՄԽ համանախագահ երկրները, չեն կարողանում նրան ասել աչքիդ վերևը հոնք կա, կամ տեղդ ծուխ է,վեր կաց ուրիշ տեղ նստիր:
ՈՒրեմն, Ադրբեջանն ունի արգումենտ, ինչն էլ դնում է սեղանին և այդ ուժային կենտրոնները ոչ թե չեն կարողանում, այլ իրավասու չեն սաստելու Ադրբեջանին:
1992 թ. մարտի 24 -ին ստեղծվել է ՄԽ Եռանախագահությունը, որպես Ղարաբաղի խնդրի լուծման միջազգային կառույց:
Իր այդ ստատուսը Եռանախագահությունը պահպանել է մինչև 1998 թ, ապրիլ:
Ապրիլին Ադրբեջանի հանրապետության և Հայաստանի Հանրապետության նախագահների, Մոսկվայում, «Պրեզիդենտական հոթելում» տեղի ունեցած բանակցությունների արդյունքում, ձեռք բերվեց պայմանավորվածություն, որ Ղարաբաղյան կոնֆլիկտը պետք է լուծել Ադրբեջան-Հայաստան ուղիղ երկխոսության արդյունքում:
Որոշվեց` ՄԽ Եռանախագահները չեն կարող այդ խնդիրը լուծել, նրանք կարող են կատարել միայն հանդիպումներ կազմակերպողի և խորհրդատվություն անողի դեր:
Այսինքն փոխվեց և՛ ՄԽ ստրուկտուրան, և՛ Ղարաբաղի ինքնորոշման իրավունքը դարձավ հայ ադրբեջանական կոնֆլիկտի օբյեկտ:
Երկու կողմերը որոշեցին հանձնարարել Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Թոֆիկ Զուլֆուգարովին, հանդես գալ համատեղ հայտարարության միասնական տեքստով:
Ինչն էլ Զուլֆուգարովը կատարեց փայլուն՝ հանդես գալով «Պրեզիդենտ հոթելի» կոնֆերանսների դահլիճում:
Ադրբեջանն իր այս դիվանագիտական ձեռքբերման մասին ավելի քան 24 տարի չթմբկահարեց, հիմա դա դնում է սեղանին և ոչ ոք ոչինչ ասելու իրավունք չունի:
Իզուր չի ասված` իրական դիվանագետը նա է ով յոթ անգամ մտածում է, ոչինչ չասելուց, լռելուց առաջ:
Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ
Հ.Գ. Իսկ ՌԴ-ն 44 օրյան կանգնեցրեց ո՛չ թե Արցախին վերաբերող խնդրով, այլ` «... իմ վերտալիոտը խփել ես» ...
արգումենտացիայով....
Կոլաժը` ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ)