Դիլեման հետևյալն է. Ռուսաստանին գործնական քաղաքականության մեջ ձեռնտու չէ Արցախը Ադրբեջանի կազմում, որովհետև դա տարածաշրջանում մնալու իր վերջին հնարավորությունն է։
ԱՄՆ-ին ձեռնտու է Արցախն ինչ-որ կերպ Ադրբեջանի կազմում, որովհետև դա Ռուսաստանին տարածաշրջանից վտարելու վերջին միջոցն է։
Հայաստանի հանրության մի մասը պատրաստ է Արցախի վերջնական կորստին, որովհետև դա, իր պատկերացմամբ, Ռուսաստանից ազատվելու վերջին հնարավորությունն է։Բայց հայ հանրության այդ մասին իրենց քարոզիչները առնվազն չեն բացատրել, թե Ռուսաստանի վտարումից հետո ո՞վ է դառնալու Հարավային Կովկասի «նայողը»։ Իսկ դա հաստատ ԱՄՆ-ը չէ, քանի որ ռեսուրսատար է, Ֆրանսիան չէ, և ուրեմն...
Ադրբեջանին ևս ձեռնտու չէ ռուսական ներկայությունը, որովհետև իրեն խոստացված է Հարավային Կովկասի «նայողի տեղակալի» կարգավիճակը։
Իրանին, մինչև ՌԴ-ի հետ հարաբերությունների որակի բարձրացումը, երկու տարբերակներն էլ ձեռնտու չէին, իսկ հիմա Իրանը կողմ է Արցախն Ադրբեջանից դուրս կարգավիճակին, որովհետև դա է երաշխիքը, որ տարածաշրջանում իր ազդեցությունը կպահպանվի, և իր սահմաններին Իսրայելի ու ԱՄՆ-ի ներկայությունը չի ընդլայնվի։
Դե հիմա պատկերացրեք, թե ինչ բարդ կոմբինացիոն խաղ է։
Արա Պողոսյան