Բերձորը Արցախի հնագույն հայկական բնակավայրերից մեկն է։ Այդ մասին են վկայում քաղաքի տարածքում պահպանված հայ մշակույթի հետքերը, որոնց մի մասը խորհրդային տարիներին ոչնչացրել են ադրբեջանական իշխանությունները։
Բնակավայրը հնում կրել է Սարալանջ անունը։ 19-րդ դարի սկզբին, թուրքական ճնշման տակ, բնակավայրը հայաթափվել է, այստեղ հաստատվել են թրքախոս քրդեր և Սարալանջն անվանափոխել Աբդալար։
Արցախահայությանը օգնելու նպատակով Անդրանիկի զորքերը 1918 թվականին նոյեմբերի 29-30-ը, հաղթահարելով քրդերի և թուրք-թաթարների դիմադրությունը, հասել են մինչև այստեղ և ազատագրել։ 1921-ից հետո խորհրդային իշխանությունները հայկական բնակավայրը հանձնեցին Ադրբեջանին։
1923 թվականին Ավդալլարը անվանափոխվեց և դարձավ Լաչին։ Վերջինս հանդիսանում էր Կարմիր Քուրդիստանի վարչական կենտրոնը։
1992 թվականի մայիսի 18-ին ազատագրվելուց հետո Լաչինը ստացավ Բերձոր անունը և դարձավ Արցախի Քաշաթաղի շրջկենտրենը։
Պատմական հայկական Սարալանջ-Բերձոր բնակավայրը իր աշխարհագրական դիրքով անչափ կարևոր նշանակություն ունի տարածքի վրա վերահսկողություն ունենալու համար։
Նաիրի Հոխիկյան