Բայց ոչ միայն դա չարեցինք, այլև հասարակությանը, վախի ու տագնապի մթնոլորտում պահելով, սնուցեցինք, որ այդպիսով ձեռնոց կնետենք ամբողջ աշխարհին, վերջնագիր կներկայացնենք նրան։

Մի ժամանակ ամերիկյան հնդկացիների մասին էի կարդում, և մի հետաքրքիր երևույթ էի նկատել՝ թե ինչպես էին նրանց իրենց հողերից հանում ու կոտորում։

Փաստորեն, միավորվելու բազմաթիվ կոչերը՝ գրավոր կամ բանավոր, անպատասխան մնացին։ Ուստի որոշեցի փորձել ամենակարճ և ուղիղ ճանապարհը, մաթեմատիկայի լեզվով ասած՝ համեմատության հնարքին դիմել։ Ուզում եմ համեմատել հինը և նորը՝ Բերձորի ճանապարհը և մեր հանճարեղ էպոսը։ Համեմատության համար ընտրել եմ էպոսի երկու համառոտ դրվագ։

Միջին վիճակագրական հային գրեթե անծանոթ մի աֆրիկյան երկրում՝ Նիգերում (չխառնել Նիգերիայի հետ) հուլիսի վերջին ռազմական հեղաշրջում տեղի ունեցավ։

Կամ Հրանտ Մաթևոսյանն է սխալ եղել, երբ ասել է՝ խիղճը գազանի մեջ է գեղեցիկ, կամ մեր ժողովուրդն է սխալ հասկացել:

Նախօրեին ՄԱԿ-ում տեղի ունեցածը ցույց տվեց, թե ինչ է տեղի ունենում, երբ դու թույլ ու նվաղ ես, չունես ոչ մի միջազգային վարկանիշ, կամ ուղղակի քո վրա թքած ունեն։

Այն աստիճան տգետ ու պիղծ են հատկապես մերձիշխանական շրջանակները, որ հասարակ մարդու մոտ ԽՍՀՄ իշխանության տարիները երանության տարիներ են դարձել։

Արցախում սովամահություն է։ Բառիս բուն իմաստով։ Դրանից առաջ՝ հայ մարդկանց հափշտակություններ Ադրբեջանի կողմից։ Դրանից առաջ՝ տարածքային նվաճումներ Սյունիքից մինչև Գեղարքունիք։

Լույսի նման ապրեցիր ու ապրեցնող ես Լույսի նման: Քեզանից միշտ տարան:

Աշխարհի երեսին երբևէ գոյություն ունեցած և ունեցող ցանկացած մարդ, այսինքն՝ հոմոսապիենս, իր կյանքի ընթացքում ինչ-որ պահի մտածել է իր գոյության, այսինքն՝ կյանքի իմաստի մասին: Մեծ մասը այդ իմաստի պատասխանը գտել են «լավ ապրելու» մեջ, իսկ փոքր թվով մարդիկ, որ աշխարհի երեսին հոմոսապիենսի կենսակերպի զարգացման կրողն են, կյանքի իմաստը գտել են ստեղծագործելու, արարելու մեջ: Միայն եզակիներն են, որ այդ իմաստը գտել են երազանքը շոշափելի իրականություն դարձնելու մեջ: