Մի տարօրինակ օրինաչափություն կա, որին հանդիպել եմ մեր պատմության ամենակրիտիկական էջերն ուսումնասիրելիս։
Մենք կիսաճգնաժամային իրավիճակներում, որպես կանոն, դառնում ենք անտարբեր։ Ճիշտ կրիայի պես` սեփական պատյանի մեջ ենք քաշվում։ Սա, կարծես, պաշտպանական մեխանիզմ է, բայց այն նման է անտարբերության։ Հետո, երբ վիճակը սպառնում է մեր գոյությանը, ինչ-որ մի հրաշքով, դուրս ենք գալիս մեր պատյաններից ու հարվածում թշնամուն։
Տարօրինակն այն է, որ նախաճգնաժամային վիճակում չենք համախմբվում, ավելին` պառակտվում ենք, իրար դեմ դուրս գալիս, իրար ոչնչացնում, թույլ տալով, որ թշնամին իր ավերիչ հարվածը կարողանա հասցնել։ Այն պարագայում, երբ ավելի հեշտ և քիչ կորստաբեր կլիներ, եթե հենց այդ ժամանակ թշնամու ուժը կոտրեինք։
Ադրբեջանն օրեցօր իրավիճակը հասցնում է կրիտիկական մակարդակի, ու հիմա մոտ է մեր` պատյաններից դուրս գալու ժամանակը:
Արա Պողոսյան