«Թողել ենք մեր պապերի հայրենիքն ու հարմարվում ենք ինչ-որ բանի»

Գեղանկարիչ Վարուժ Կարապետյանը Ռիգայում է 1982-ից: Մեկնել է սովորելու` վերադառնալու մտադրությամբ, բայց հանգամանքների բերումով դեռ օտար երկրում է: Վերադարձի մտադրությունը չի փոխել:

Ասում է, որ շփվում է տեղի հայ համայնքի հետ, բայց հիմնականում ինքն իր հետ է լինում:
Հետաքրքրվեցի, թե ի՞նչ են անում այսօր` մայիսի 28-ին, Ռիգայի մեր հայրենակիցները, առհասարակ նշո՞ւմ են մայիսյան հաղթանակերը:
Ասաց, որ առաջ ավելի լավ էին տոնում, հիմա օտարած են, մատների արանքով են նայում, կամ հոգնել են, չգիտի: Այսօր էլ հավաքվելու են ինչ-որ ակումբում, հրավիրել են, բայց չի գնացել:
Նրա խոսքով` հիմնականում տեղի հայկական եկեղեցին է կազմակերպում միջոցառումները: Եկեղեցին կազմակերպում է կազմակերպելու համար, ոչ թե արդյունքի: Ավելի բարձրաճաշակ, դասական մակարդակի միջոցառումներ է կազմակերպում Րաֆֆի Խարաջանյանը: Իսկ եթե հավաքվում են ռաբիսի տակ, իր նմանները բնականաբար չեն գնում:
Մենք անկախութուն ենք ուզում, բայց բողոքում ենք անկախությունից` նկատեցի: Մենք ասում ենք, որ փոքր է մեր հայրենիքը, բայց հեռանում ենք այդ հայրենիքից:
«Մենք անկախություն չենք ուզում, մենք ունենք անկախություն: Բայց մեդալն ունի երկու կողմ, եթե մի կողմը կա, մյուսը` չկա, ուրեմն կեղծ է: Ես համամիտ եմ միացյալ Հայաստանի գաղափարին, թողել ենք մեր պապերի հայրենիքն ու հարմարվում ենք ինչ-որ բանի, թե ինչի` չգիտեմ»,- ասաց գեղանկարիչը:
Նրա խոսքով` այդ հայրենիքը գոյություն ունի միջազգային բոլոր փաստաթղթերով, նորմերով, բայց դե ֆակտո` մնացել է թղթի վրա:
«Մեր տարածքները համարվում են օկուպացված, իսկ մեր պետական այրերը կարծես թե դրա մասին չգիտեն, կամ անտեսում են ինչ-ինչ պատճառներով»,- ասաց նա:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ
Հ.Գ.- Զրույցը լիտվաբնակ արվեստագետի հետ «Իրատես de facto»-ի առաջիկա համարներից մեկում

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ