«Շուշին դրախտավայր է, և ես շատ ուրախ եմ, որ վերադարձել է Ադրբեջանի կազմ»
Ամերիկյան «Պոլիտիկո»-ի` 2018-2022 թթ. Բելառուսի կողմից Ադրբեջանին վաճառված արդիական զենքի մասին հոդվածի վերաբերյալ կարևորագույն մի քանի հարցի վերլուծական դաշտը չի անդրադառնում.
1. Ինչու՞ է այդ գործարքը մեկնարկել հենց 2018 թ. և ոչ ավելի վաղ։ Հայտնի է, որ դեռ 2000-ականների կեսերից Լուկաշենկոյի և Ալիևի միջև ձևավորվել է անձնական մտերմություն։
2. Արդյո՞ք այդ ամենը կապ ունի 2018 թ. Հայաստանում ծավալված գարնանային գործընթացների և թավշյա իշխանությունների կողմից առաջին իսկ քայլով ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Խաչատուրովին առանց հետ կանչելու ձերբակալելու հանգամանքի հետ։
3. Բելառուսի նախագահը երբեք առանձնապես համակրելի չի եղել, բայց ի՞նչ տարբերություն կա Լուկաշենկոյի հայտարարության, թե «Շուշին դրախտավայր է, և ես շատ ուրախ եմ, որ վերադարձել է Ադրբեջանի կազմ» և Նիկոլի այն հայտարարությունների միջև, թե «դժգույն, դժբախտ քաղաք էր Շուշին, մեզ պե՞տք էր Շուշին», կամ «մեր ձախողումն է եղել, որ դեռ 2018-ին Ղարաբաղը (Արցախն էլ չէ) չենք ճանաչել Ադրբեջանի մաս»։
Գարեգին Պետրոսյան