Լսե՜ք, էս ի՞նչ եք անում: Նախ, որևէ կերպ չիջեցնելով պատասխանատվությունը ՊՆ ուսերից, ուզում եմ հարցնել նրանց, ովքեր Լյուքս Ստեփանյանի` վշտից իրենց կորցրած ծնողների հետևում են կանգնած:

Ժողովրդի մի մաս ջան, մի բան ասեմ, էլի: Եթե մեկը ասում է, որ ՀՀԿ-ն, ասենք, ռեսուրսներ ունեցող կուսակցություն է, դա դեռ չի նշանակում, որ գովում է ՀՀԿ-ին: Եթե մեկը ասում է, որ Թուրքիան հզորանում է, դա դեռ չի նշանակում, որ դրանից հաճույք է ստանում: Եթե մեկը ասում է՝ Հայաստանում անկուլտուրական հատված կա, դա դեռ չի նշանակում, որ վարկաբեկում է:

Վարքագծային առումով մենք ունենք ոչ թե ազգային, այլ ամբոխային հոգեբանություն: Դրանց տարբերությունն այն է, որ ազգային վարքագիծը հիմնված է ձևավորված ավանդույթների և պատմական գոյության արդյունքում ամբարված կենսափորձի վրա, մինչդեռ ամբոխն ունակ է մերժել ու անտեսել ցանկացած ավանդույթ ու գիտելիք` հանուն սեփական այժմեական քմահաճույքի իրագործման: Յուրաքանչյուր ազգի մեծաքանակ մարդկային զանգվածը կարող է պահի տակ վերածվել շուրջն ամեն ինչ կործանող ամբոխի, իսկ ամբոխն ապազգային է իր բնույթով:

Ես ՀԱԿ-ի մասին բան չէի գրում ու հիմա էլ չեմ ուզում գրածս վերագրել բոլորին, բայց այս ի՞նչ եք անում, հասարակությանը ի՞նչ եք ներշնչում: Երկու օր է` Ծառուկյան եք պահում՝ ԲՀԿ-ին հերթ չտալով, այն ԲՀԿ-ին , որին սկզբից մեղադրում էիք ժողովրդին թալանելու և մարտի 1-ի մեջ, հիմա ԲՀԿ-ի խոսնակից շուտ արձագանքում ու մեկնաբանում եք Ծառուկյանի ասածը:

Երեկվանից բարևաժառանգականները հետևողականորեն փորձում են իրենց «ընդդիմադիր» նկրտումների չիրականացման մեղքը բարդել նախ ԲՀԿ-ի վրա, իսկ այսօր արդեն անցան ՀԱԿ-ի:

Մորուք ունենալը, մտավորականի տեսք ունենալը դեռևս խելացի լինել չի նշանակում: Ակնոց կրելը, խելացի, կիրթ մարդու տեսք ունենալը, դեռևս գրագետ, բանիմաց լինել չի նշանակում: Պաշտոնյա լինել` չի նշանակում ազնիվ լինել, արդարացի, անկաշառ, խելացի, քաղաքավարի: Հավաքարար աշխատել, չի նշանակում, որ դու կիրթ չես , որ դու խելացի չես, որ դու բարձրագույն կրթություն չունես, որ դու քո պետից , ղեկավարից խելացի չես:

Գուցե համարձակ կամ վիճելի միտք է, այնուամենայնիվ, անկախ Հայաստանի առաջին տարիներին գեներալիտետն օժտված էր հզոր ազդեցությամբ, որն ուղղակիորեն տարածվում էր նաև պետության քաղաքական համակարգի վրա: Վերջիններս երբեմն հանդես էին գալիս նույնիսկ քաղաքական օրակարգ հաստատողի կարգավիճակով, նրանց տրվել էր այդ շնորհը, կամ իրենք էին վերցրել իրենց բաժինը: Իրավիճակը մի քանի տարի անց կտրուկ փոխվեց, գեներալիտետը դուրս մղվեց արենայից` տեղը զիջելով հարուստ, շատ հարուստ մարդկանց:

Զարմացրին արդեն` թաղային խուժանը, թաղային խուժանը... Մեր մտավորականությունը կամ միջին դասը, չգիտեմ ինչ անունով է ավելի ճիշտ կոչել այն շերտը, որը պետք է որ խորքային փոփոխությունների ձեւակերպողն ու պահանջատերը լիներ, արհեստականորեն դարձնում է թաղի տղերքին քաղաքական գործոն:

Սիրելի ընկերներ, պահ է գալիս, երբ մարդ զգում է իր դիմացինի կարիքը, նրա օգնությունը, ջերմությունը կարող են շատ բան փոխել, նույնիսկ կյանք փրկել: Այսօր ես ու իմ լավ ընկերները միահամուռ ջանքերով Հյուսիսային պողոտայում կազմակերպեցինք դրամահավաք՝ օգնելու փոքրիկ Իգորին:

Երբ ազատամրտիկներն են սկսում իրենց պարգևները հետ վերադարձնել, դա պետք է լինի ամենալուրջ ազդանշանը գործող իշխանությունների համար, որովհետև, եթե այն մարդիկ, ովքեր ոչ միայն դեկլարատիվ ու պաթետիկ հայտարարություններով են նպաստել պետականության կայացմանն ու ազատությանը, այլև իրենց արյունով ու կյանքերով, հրաժարվում են այդ պետության «պարգևներից», դա խոսում է միայն մեկ բանի մասին` ցանկացած պատեհ առիթի դեպքում մեծ է հեղաշրջման հավանականությունը՝ անկախ դրա հետևանքներից: