Հնարի՛ր, հորինի՛ր, ստի՛ր, ի վերջո,
գրողը տանի․․․
Հորինի՛ր մի սուտ ճշմարտանման
և ինձ համոզի՛ր,
Համոզի՛ր, որ հողը ամենուր նույնն է,
նույն գույնը ունի, այն հողագույն է,
նույն համը ունի․ այն հողահամ է․․․
Ստի՛ր, համոզի՛ր,
ես կհավատամ։
Բայց չասես հանկարծ՝ նույն ցավը ունի․․․
Ես կխենթանամ։
Զուխրա ԵՐՎԱՆԴՅԱՆ