Իշխանությունները չպետք է թույլ տան, որ փտած, անփառունակ քաղաքական գործիչները հերթական անգամ խաբեն ժողովրդին
Եվ այդպես, քառորդ դար այլասերման ճանապարհով անցած ՀՀՇ-ն դարձավ ՀԱԿ, մոռանալով, որ անունը փոխելով ամանի միջինը չի փոխվում: Իսկ ամանի միջինը նույնն է, որի համից ու հոտից ժողովուրդ կոչվածը կշտացել է: Եվ այդպես, ծնվեց ՀԱԿ-ը` հայ ժողովրդի ապագա վառ հայրենասերների քաղաքական նոր ուժը, որը ջանասիրաբար պատրաստվում է փոխարինելու հայրենասիրաբար հայրենիքը թալանող նախկին պարտայգենոսեներին: Իհարկե, եթե Սերժ Սարգսյանի կառավարումից հետո չգան անբիծ, մաքուր անցյալ ունեցող թեկուզ և անհայտ, բայց իրոք հայրենասեր և ոչ թե գիտական ճառեր ասող ինչ-որ անդեմ կառավարողներ: Այստեղ տեղին է հարցնել, ա՜յ մեծապատիվ պարոններ, դուք, որ միշտ շեշտում եք այս երկրի աղքատ լինելու մասին, ինչո՞ւ եք այդքան գիշատիչ ցանկությամբ ձգտում կառավարման աթոռներին: ՈՒրեմն երկիրն աղքատ չէ, պարզապես ջահել ժամանակ պոնչիկով կշտացած ձեր ստամոքսն այնքան է մեծացել, դարձել դանայան մի տակառ, որ երբեք լցնել հնարավոր չէ: ՀԱԿ-ի հիմնադիր ժողովից մի դրվագ ցուցադրվեց հայկական հեռուստաալիքներից մեկով, և էկրանին երևաց ոչ այլ ոք, եթե ոչ ՀՀ «հիմնադիր» նախագահ (ականջդ կանչի, իջևանցի), իսկ իրականում` Հայաստան հարուստ երկրի քայքայման, թալանի, ընտրակեղծիքների, արյամբ իշխանության եկած և շարունակ ժողովրդի արյան ծարավի նորին մեծություն Լևոն Տեր-Պետրոսյանը: Եվ այդ նորին մեծությունն ասում էր, որ աղոթքը քաղաքական կատեգորիա չէ (ճիշտ է, միայն արյուն թափելն է քաղաքական կատեգորիա), կարծես պատմության մեջ քիչ են առանց արյան հեղափոխությունները: Միայն մեկ օրինակ` Մահաթմա Գանդին և Հնդկաստանի անկախացումը վկա: Բոլորովին թարմ օրինակ, որ կատարվեց մեր հարևան երկրում` Վրաստանում: Բայց քանի որ ՀՀՇ-ն, այսինքն` Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, իշխանության էր եկել արյամբ, ազգային զգացմունքների վրա խաղալով, և երբ կարճ ժամանակում նրա քաղաքական թիմը ենթարկվեց քաղաքական բանկրոտի, իշխանությունը պահելու համար դիմեց կեղծիքների, բայց դա երկար քաղաքական կյանք չապահովեց նրա համար: Իշխանության առաջին տարիները շուտ անցան: Կոմունիստների հանդեպ շարունակական վայրահաչությունն արդեն անկարող էր ապահովելու ժողովրդի բարեկեցությունը: Տասը տարվա ընդհատակից լույս աշխարհ եկած նախկին «հիմնադիրը» ստեղծեց ՀԱԿ, որը մեկ-երկու տարի հետո կազմալուծվեց: Բայց ավելի լավ է խոսքը տանք երբեմնի մոլի լևոնական, ՀՀՇ-ական Հովհաննես Իգիթյանին. «ՀԱԿ-ի ճգնաժամը հաղթահարելու համար փակվեց այն կուսակցությունը, որ ճգնաժամ չուներ»:
Եվ այդպես ուրիշների ոչնչացումով ծնվեց ՀԱԿ կուսակցությունը, որը, մեր կարծիքով, կգոյատևի, մինչև կհնչի տերողորմյան: Իսկ որ ժողովուրդն այլևս չի կարող իր հարցերը լուծել արտագաղթի միջոցով, դա միանշանակ է: Մեր ժողովրդի դարավոր էությունն է դա: Զսպանակվել, զսպանակվել մինչև պայթելու աստիճանը: Վերջին ընտրությունները վկայեցին, որ պրկված զսպանակի ժամը եկել է: Այդ ժամը կախված է նաև իշխանություններից. կամ կպարպեն այդ պրկվածությունը ռադիկալ բարեփոխումներով, կամ էլ… Այդպես շարունակել այլևս հնարավոր չէ: Իշխանությունները չպետք է թույլ տան, որ փտած, անփառունակ քաղաքական գործիչներն իրենց երևացող կանաչ շիվերով հերթական անգամ խաբեն ժողովրդին:
Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ