Կարելի է աբսուրդ համարել փորձագետների այն մոտեցումը, թե մեր շուրջ տեղի ունեցող ամեն բան, այդ թվում` Բորիս Բերեզովսկու մահը, կապված են միմյանց հետ: Ոչ այն պատճառով, որ ժամանակին Արկադի Վարդանյանը նույն Բերեզովսկու «պասով» փորձեց այստեղ պայքարել պուտինյան իշխանության դեմ և ստանալ այնպիսի ռեզոնանս, ինչպիսիք ստացավ Ուկրաինայում` «նարինջների», Վրաստանում` «վարդերի» հեղափոխությունների ժամանակ:
Ինչպես նկատում եք` որոշակի կոնսենսուս է ձևավորվում Ռուսաստանի ու ԱՄՆ-ի միջև, այլապես Մեծ Բրիտանիան և նրա հատուկ ծառայությունները, որոնք տևական ու շատ կոշտ հակամարտության մեջ են ռուսական համանուն ծառայությունների հետ, Բերեզովսկու մահվան «հանգամանքերով» այնպիսի մի դեմարշ կսկսեին Ռուսաստանի դեմ, ինչպիսին եղավ Լիտվինենկոյի մահվան ժամանակ:
Արտահայտություններից մեկն էլ Րաֆֆի Հովհաննիսյան-Սերժ Սարգսյան նամակագրությունն ու սպասվելիք կոնսենսուսն է:
Բանն այն է, որ մեր տարածաշրջանում սպասվում են բուռն զարգացումներ:
Նկատեք` ՄԱԿ-ը պաշտոնապես Սիրիայից հանում է իր աշխատակիցներին: Նշանակում է` ՆԱՏՕ-ն, Թուրքիայի «թեթև ձեռքով», կհարվածի Սիրիային (նաև դրա համար էր Օբաման կարգավորում Սիրիա-Ւսրայել հարաբերությունները), իսկ այս ամենին Ռուսաստանը պետք է չխանգարի: Բոլոր ուղղություններով, այդ թվում` հայաստանյան:
Դրա համար էլ Սերժ Սարգսյանն ու Րաֆֆի Հովաննիսյանն են իրենց հերթին «նամակագրվում», որպեսզի ավելորդ, անկանխատեսելի ցնցումներ, որոնց ցանկությունը մեծ է Հայաստնաւոմ շատերի մոտ, չլինեն:
Այնպես որ, ի տարբերություն ՀԱԿ-իշխանություն երկխոսության, էս մի երկխոսությունը լուրջ տերեր ունի:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ