Վերջին 3 տարիների բոլոր պնդումներս ու վերլուծություններս մի վարկածի շուրջ են պտտվում, ինչի մասին խոսել եմ տարբեր ֆորմատներով ու բազմիցս. 44-օրյա պատերազմը չէր ավարտվել այնպես, ինչպես նախատեսված էր ի սկզբանե։
Արցախը Հարավային Կովկասի ռազմավարական մեծ կարևորություն ունեցող տարածք է: Դեռևս 19-րդ դարի սկզբներին, գիտակցելով այս հանգամանքը, Այսրկովկաս մտած ռուսական զորքերի առջև ռուսական արքունիքի կողմից դրվեց առաջնահերթ խնդիր՝ գրավել Ղարաբաղի խանություն կոչվող վարչական միավորը...
«Մինչև 2024թ․ հունվարի 1-ը լուծարել իրենց գերատեսչական ենթակայության բոլոր պետական հիմնարկները և կազմակերպությունները, և ԼՂ (Արցախի) Հանրապետությունը դադարում է գոյություն ունենալ»․․․ Ո՞վ կմտածեր, որ երբևէ կկարդանք նման նախադասություն, ու դա էնքան «սպասելի» կհնչի մեր ականջին, որ գլուխներս տխուր կշարժենք ու կշարունակենք թերթել լրահոսը․․․
Պաշտոնական Մոսկվայի փոխարեն, հետևանքների մասին բավական թափանցիկ ակնարկեց Մարգարիտա Սիմոնյանը՝ ասելով, որ «Իրենց բոլորին Սաակաշվիլիի ճակատագիրն է սպասվում»…
Բաքուն հայտարարում է, որ իր օրակարգում Հայաստանի սուվերեն տարածքում ռազմական թիրախներ չունի: Միաժամանակ ասում է, որ Հայաստանի տարածքով դեպի Նախիջևան ցամաքային միջանցք բացելու համար ուժային գործողություններ չի նախաձեռնի, որովհետև հույս ունի դրան հասնել խաղաղ ճանապարհով:
Որտե՞ղ է գտնվում Գորիսում ծնված առաջին բալիկը: Հենց հիմա դուրս կգամ ու կգնամ նրան փնտրելու:
Չորս-հինգ տարի առաջ ամերիկաբնակ ընկերուհիս՝ Հասմիկ Դեինյանը, Ամերիկայից, եղբորս թոռնիկի ծնվելու առթիվ, ահագին մեծ նվեր էր արել մեր նորածնին՝ մանկական հագուստների:
Ընդդիմության պայքարն ընդդեմ գործող իշխաննությունների,Հայաստանում դարձել էր ավանդույթ, որը կոչվում էր՝ թեժ աշուն կամ թեժ գարուն։ Եվ ինչպես իշխանությունը, այնպես էլ ընդդիմությունը, ձմռանը տաքանում էր, ամռանը մեկնում հանգստի։
Ղրղզստանում տեղի է ունենում Թյուրքական պետությունների կազմակերպության (OTS) ղեկավարների գագաթնաժողովը, որին մասնակցում են նաև դիտորդ երկրների ղեկավարները՝ Հունգարիայի վարչապետ Վիկտոր Օրբանը, Թուրքմենստանի նախագահ Սերդար Բերդիմուհամեդովը և թուրքական զորքերի կողմից օկուպացված Հյուսիսային Կիպրոսի «նախագահ» Էրսին Թաթարը։