Այսօր, ԱՊՀ գագաթնաժողովի շրջանակներում, Բիշքեկում կհանդիպեն ՌԴ նախագահ Վ. Պուտինը և Ադրբեջանի նախագահ Ի. Ալիևը։

Չինաստանը Պաղեստինից և Իսրայելից հազարավոր կիլոմետրերով հեռու է, այդ երկրներում զոհված կամ վտանգի տակ գտնվող քաղաքացիներ չունի, զուտ իսրայելա- պաղեստինյան հակամարտությունից Չինաստանի տնտեսական և քաղաքական շահերի և, ընդհանրապես, երկրի անվտանգության նկատմամբ որևէ սպառնալիք չկա, սակայն Մերձավոր Արևելքում բռնկված պատերազմի հենց նույն օրը Չինաստանն Իսրայելին և Պաղեստինին կոչ է արել պահպանել զսպվածություն և անհապաղ դադարեցնել կրակը: Նմանաբնույթ կոչով հանդես են եկել նույնիսկ Լատինական Ամերիկայի երկրները: Իսկ գիտե՞ք ինչու…

Մարդկային քաղաքակրթության պատմությունը, կյանքի հարատևման համար լոկալ ուժային մրցակցության պրոցես է մարդկանց ու ժողովուրդների միջև, որը, քաղաքակրթության տեխնոլոգիական հզորացմանը զուգընթաց, աստիճանաբար վերածվում է գլոբալ փոխադարձ պայքարի։

Վաղը կսկսեն՝ «ընդդիմությունը չկարողացավ քաղաքապետ ընտրել»... Ու էդպես ասողները, «ընդդիմություն» ասելով, նկատի ունեն էն մի քանի հոգուն, ովքեր մանդատ են ստացել:

75 տարի շարունակ, իր ձևավորման ժամանակից ի վեր, Իսրայելը անտեսել, արհամարհել է ՄԱԿ-ի բոլոր բանաձևերը Պաղեստինի վերաբերյալ և՝ ոչ միայն։ Անընդհատ ճնշել է պաղեստինցիներին, գրավել նրանց հողերը, սպանել, որքան կամեցել է, շրջապատել չորս կողմից, այժմ էլ ռմբակոծում է խաղաղ բնակչությանը, կտրել է ջուրը, շուտով կդադարեցնի էլեկտրականության և սննդի մատակարարումը, ռմբակոծություններով փորձում է գետնին հավասարեցնել Գազան։ Այսքանը չնկատելու է տալիս իրեն քաղաքակիրթ հռչակած «միջազգային հանրությունը» և սոլիդարություն հայտնում Իսրայելին՝ իր շահերից ելնելով, օգտագործելով երկակի, եռակի ստանդարտներ։

Տրամաբանություն ըստ կապիտուլյանտի. «Եթե թշնամու բոլոր պահանջները կատարենք` պատերազմը կդառնա անիմաստ»:

Արցախի ապագան մեծապես կախված է այն բանից, թե ինչպես ենք մենք, որպես ժողովուրդ վերաբերվում հայկական երկրորդ պետության ղեկավարների թշնամական բանտարկության մեջ գտնվելու հանգամանքին։

Եթե երկու խոսքով ներկայացնելու լինենք «Վալդայում» Պուտինի նշանավոր ելույթը, ապա կարող ենք այն բնութագրել որպես ուժի դիրքից Արևմուտքին ուղղված աշխարհակարգը փոխելու և այն ավելի անվտանգ, արդարացի ու բոլորի համար իրավունքների հավասարություն ապահովող դարձնելու պահանջ։

Գնացել էի հեռավոր գյուղերից մեկը հարցազրույցի։ Մի լավ ընկեր կար անունը Ստեփան։ Հոր անունը Միլիտոն էր` մի ոսկի մարդ մեծատառով։