Մի՞թե ՀԱՅԻ արգանդից է սերում երախտամոռ ոստիկանի այն տեսակը, հանուն որի, նաև նրա ընտանիքի և սերունդների լինելության և ազգային ինքնության ոտքի է ելել համայն հայությունը, ժողովրդի գիտակից և հայրենասեր խավը:
Հայ-հակահայ անջրպետն առավել պարզորոշ է արտահայտվում վերջին շրջանում, որը սպառնում է առճակատմամբ՝ անկանխատեսելի հետևանքներով: Տպավորություն է, թե թշնամական դեսանտ է հայտնվել հայոց մայրաքաղաքում, որը, հասարակական կարգի պահպանման կեղծ օրակարգով, կամոքն արնախում հարևանների և նրանց տեղական դրածոների, դեմ է գնում արժանապատիվ քաղաքացու ինքնապաշտպանական դրսևորումներին: Դե, ուրեմն, ընդդեմ հայատյացության և անմարդկայնության՝ ՎԱՀԱՆՈՎ կամ ՎԱՀԱՆԻ ՎՐԱ, որը հին Սպարտայում նշանակում էր հաղթել կամ զոհվել պատվով, հասնել սրբազան նպատակին։
Դավիթ Սարգսյան