Ազգը որ ընկավ մելամաղձության մեջ, մի երկու սերունդ կարող է քաշի

Պարտության պատճառնե՞ր գտնել, թե՞ հաղթանակի պատճառներ որոնել։ Եսի՞մ, նայած տրամադրության։ Վատն էն ա, որ ազգի տրամադրությունը դանդաղ ա փոխվում, որ ընկավ մելամաղձության մեջ, մի երկու սերունդ կարող ա քաշի։

Բայց, համենայն դեպս՝ հաղթանակի պատճառներ ունեցողն էնքան էլ չի մտածում պարտության պատճառների մասին։ Ճիշտ ա, փիլիսոփաները կասեն, որ տենց չի, բայց տենց ա։ Երբ ազգի տրամադրությունը բարձր ա, նա էնքան էլ բանի տեղ չի դնում փիլիսոփաներին։

Պատմությունն էլ շատ չի հիշում։ Ինչի՞ն ա պետք՝ հիշի, երբ ինքը էդ պահին գրում ա իր սեփական պատմությունը՝ հարևաններինն էլ հետը։ Թող սերունդները հիշեն։

Հենրիկ Պիպոյան

Մեկնաբանություններ