Տարիներ առաջ դեպքերի բերումով հայրս հայտնվում է մի քրդի օջախում ու նրա ընտանիքի անդամների հետ հավասարապես դառնում թե՛ նրա, թե՛ իր մեծ ընտանիքի պատմության իրեն անհայտ էջի ակամա ունկնդիրը։

Բզկտված, արյունահոսող, օրեցօր շագրենի կաշվի վերածվող, հալվող-մաշվող հայրենիք: Ամենօրյա թանկ զոհեր: Վայրահաչող ու ՀՀ տղամարդկային և ազգային արժանապատվությունը կորցրած չխոսկան իշխանություններին նորանոր հրահանգներ իջեցնող, սպառնալիքներ տեղացող, դեզինֆորմացիա շրջանառության մեջ դնող Ալիև:

Այսօր լրանում է ապրիլյան քառօրյա պատերազմի 7-րդ տարին:

Երեկ դեռևս ՀՀ գործադիր առաջին պաշտոնյայի ընտանիքի անդամը Աճարկուտ գյուղի խեղճ ժողովրդի վրա թույնով, մաղձով, ցինիզմով լցված տակառ էր գլորում ու ամենից վիրավորական խոսքերով անվանարկում էր դեռևս կենդանի բոլոր հայ տղամարդկանց,բա թե՝ հինգ հարյուր հազարդ կենդանի մնացիք, էն չորս հազարը զոհվեցին, դրանից հետո էլ որոշեց մոտ 11 000 հոգու դավաճան ու դասալիք կարգել: Ընդ որում, եղկելի մենախոսությունն ընթանում էր թիկնապահի աչալուրջ հսկողության ներքո։

Շատերն են այս օրերին իրենց գրառումներում և յութուբյան քոմենթներում հետաքրքրվում՝ ո՞վ է Սյունիքի զորամիավորման հրամանատարը, որ թույլ է տվել թուրքերի առաջխաղացումը Տեղ և Կոռնիձոր գյուղերի տարածքում, էսօր էլ մեր ինքնիշխան տարածք ներխուժած ագրեսոր թուրքին քշելու կամ մի զսպող մի բան չի անում:

2009 թվականին Լիբիայի առաջնորդ Մուամար Քադաֆիի որդին` նախարար Մութազիմ Քադաֆին մեկնեց ԱՄՆ և հանդիպեց ԱՄՆ-ի պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնի հետ։ Հանդիպման ժամանակ Քլինթոնը նշեց. «Ես շատ ուրախ եմ ողջունել նախարար Քադաֆիին Պետդեպարտամենտում։ Մենք շատ ենք գնահատում ԱՄՆ-ի և Լիբիայի միջև հարաբերությունները։ Մենք մեծ հնարավորություններ ունենք խորացնելու և ընդլայնելու մեր համագործակցությունը։ Եվ ես անհամբեր սպասում եմ մեր անկեղծ հարաբերությունների ամրապնդմանը: Բարի գալուստ, պարոն նախարար։ Ես շատ ուրախ եմ»:

Ըստ որոշ օգտատերերի գրառումների, պարզվում է Սերժ և Ռիտա Սարգսյաններն են ժամանակին հովանավորել համերգդ Երևանում:

Տարօրինակ օր էր երեկ: Մի անծանոթ քաղաքացի օդանավակայանի պարկինգում մոտեցավ ու ներողություն խնդրեց ՀՀԿ-ին անհիմն քննադատելու և անարդար վերաբերվելու համար:

2004 թվականն էր: «Համազգային» հիմնադրամի նախագահն էի։ Հրատարակել էինք Կոելիոյի «Ալքիմիկոսը» վիպակի հայերեն թարգմանությունը։ Այդ առիթով, երկարատև բանակցություններից հետո, Հայաստան էինք հրավիրել Պաուլո Կոելիոյին։ Ի վերջո եկավ:

Վրդովմունքս չեմ կարող թաքցնել: Փոխհրաձգություն է սահմանին: ՈՒնենք մեկ զոհ ու վիրավորներ: