Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ աշխարհի շատ ժողովուրդներ և նախկին ԽՍՀՄ-ի բացարձակապես բոլոր ժողովուրդներն անցան մեծ փորձությունների միջով։ Երկար տարիներ հարյուր միլիոնավոր խորհրդային քաղաքացիներ ապրել են «Ամեն ինչ ճակատի համար, և ամեն ինչ հաղթանակի համար» սկզբունքով, պատրաստ զոհաբերելու ամեն ինչ՝ ներառյալ իրենց կյանքը։ Այս պայքարում մեծ ներդրում է ունեցել նաև հայ ժողովուրդը, չնայած այն բանին, որ նրա թիվը ընդամենը 1,5 միլիոն էր։ Այս փոքրիկ լեռնային Հանրապետության հայ բնակչության մեկ երրորդը ուղարկվել է ռազմաճակատ։ Զգալի ներդրում են ունեցել նաև ԽՍՀՄ այլ հանրապետությունների հայերը, Լեռնային Ղարաբաղի բնակիչները և աշխարհասփյուռ հայկական սփյուռքը։ Հայերի ներդրումն այս պատերազմում կարելի է անգնահատելի անվանել։

Խորհրդանշանը (սվաստիկան) բուն էությամբ ժամացույցի սլաքի ուղղությամբ պտտելիս՝ արեգակնային ճառագայթները չեն հարվածում, այլ հանդիմանում են, մխիթարում, սովորեցնում և բժշկում, արժեքավորում:

Մայիսի 9-ն է: Մտածում եմ ինչ-որ բան գրել երբեմնի Եռատոնի առիթով, սակայն չի ստացվում: Ոչ միայն չի ստացվում, այլև մտքերս 1992-ի մայիսի փոխարեն ինձ համառորեն տանում են 2020-ի դաժան նոյեմբեր:

Գնալով համոզվում եմ, որ Հայաստանում գտնվող տարբեր տեսքի, ջուռի, բովանդակության մանր-մունր գրեթե բոլոր քաղաքական միավորները, անկախ նրանից` դեմոկրատ են, լիբերալ, թե պահպանողական, իրականում մի նպատակ ունեն` գործել, աշխատել միայն ու միայն Քոչարյանի դեմ։

Ալիևն ու իր շրջապատը վերջին ամիսներին շատ են խոսում ադրբեջանցի փախստականների Ղարաբաղ և Հայաստան վերադարձի մասին: Ռուսական ու եվրոպական կենտրոններում լուռ են կամ առանց դիրքորոշման անիմաստ մեկնաբանություններ են անում: Ի դեպ, հետաքրքիր է այն, որ ադրբեջանից տեղահանված հայ փախստականների վերադարձի մասին լռում են կամ էլ կրկին վերացական արտահայտություններ են անում մարդու իրավունքների մասին:

Մեր թշնամիները մեզ ուզում են զրկել ազգային միասնությունից, պատմական-գենետիկ հիշողությունից ու ազգային ստեղծագործական մտքից։ Հենց հասան դրան՝ այլևս մենք դադարելու ենք Մարդ հանդիսանալ։

ՔՊ-ականներն իրար հերթ չտալով գոռում էին, որ թուրքերի հետ բանակցում են առանց նախապայմանների։

Այս օրը, մեծ ոգևորությամբ զանգահարում և շնորհավորում էի Շուշիի ազատագրմանը մասնակցած բարեկամներիս և հայրիկիս՝ իսկապես դուխով գեներալ ընկերներին՝ մեր կենդանի լեգենդների, հաղթանակի արժեքը գիտակցողների ու գնահատողների տոնը և փառք ու պատիվ տալիս մեզ բարձին հանգիստ գլուխ դնելու հնարավորություն տված, դրա համար իրենց կյանքը զոհաբերած զինվորներին...

Թալինի սասնաշենցիներից մեկը պատմում էր, որ 100 տարի առաջ ցեղասպանությունից փրկված իրենց նախնիները Սասունից գաղթելուց հետո հատուկ հաստատվել են Արաքսի ափամերձ հատվածներում` Թուրքիայի սահմանին մոտ, հույսով որ մի օր անպայման վերադառնալու են Էրգիր, հենց էդ օրը գա` մոտիկ լինեն ու ժամանակ չկորցնեն:

Շաբաթն ամփոփվեց աբսուրդի ու նոնսենսի, դեմագոգիայի ու ցինիզմի, պաթոսի ու պոպուլիզմի, էժան մանիպուլյացիայի հերթական խմբաքանակով: