Կերա՞ր, Նիկո՛լ... Լա՞վ ես, գո՞հ ես... Հպա՞րտ ես...

Հայ-ադրբեջանական հակամարտության այն պահին, երբ հայերն ինչ-որ չափով ռազմական գերակշռության էին հասել, ադրբեջանցիները գտան աշխարհի ամենափորձառու ադրբեջանցուն` հմուտ, խորամանկ, լուրջ կապերով, ամեն ինչով բոլոր ադրբեջանցիներից փորձված Հեյդարին ու դարձրին իրենց ղեկավար. տարիներով էլ ենթարկվում են նրան ու նրա սերնդին։

Եվրոպայի ազգերը և պետական գործիչները հոգնել են հայկական անվերջանալի հարցից: Իհարկե, այդ նրանց միայն բերել է պարտություն պարտության հետևից: Հենց միայն դրա հիշատակումը նրանց մրափող խղճին վերադարձնում է չկատարված խոստումների սոսկալի մի պատմություն, խոստումներ, որոնց կատարման համար գործնականում ոչինչ չեն արել: Եվ վերջապես, դա սոսկ մի կոտորված, բայց տաղանդավոր փոքրիկ ազգ էր, որը չուներ նավթաբեր տարածություններ կամ ոսկու հանքեր:

Ինչու՞ ցանկացած ոստիկան չպետք է գայթակղվի հանցագործություն անել, երբ տեսնում է, որ պետության վարչապետի և Ազգային Ժողովի նախագահի պաշտոնները զբաղեցնողներն օրը ցերեկով անհամեմատելի ավելի ծանր հանցագործություններ են անում և չեն պատժվում:

Սա անվանելու են դիվանագիտական քայլ։ Բայց դիվանագիտական քայլ անել քեզ ցեղասպանության ենթարկելու ծրագրեր մշակողի համար, նույնն է, թե գառը գայլի երախում սկսի գովել գայլի ատամների ամրությունն ու փայլը։

Բացի Ադրբեջանի հետ հարաբերությունները կարգավորելուց, Հայաստանում տեղի են ունենում այլ գործընթացներ, որոնք մի օր կարող են մեծ խնդիրներ առաջացնել մեր երկրի համար։

Հարցնում եք. -Ինչու՞ համախմբում տեղի չի ունենում, որ հասնենք իշխանափոխության: Շատ պարզ:

Վերջապես այսքան երկար «ծեծ» ուտելուց հետո արժեր, որ հասկանայինք պարզ ճշմարտությունը: Այն է դիվանագիտության, միջպետական հարաբերությունների հիմքը երկու հանճարեղ հրեայի՝ Մարքսի ու Ֆրեյդի ուսմունքներն են:

Փաշինյան Նիկոլը պնդում է, որ հայ-ադրբեջանական սահմանը պետք է սահմանագծվի ԽՍՀՄ ԶՈՒ ԳՇ-ի 1975 թ. քարտեզներով: Ընդ որում, վերջինս խոստովանում է, որ ենթադրենք՝ 1969 թ., 1975 թ. և մյուս քարտեզների միջև էական տարբերություն չկա: Վերջինս բառացի ասում է, որ «խնդիրը ոչ թե թվականն է այլ պետք է որևէ քարտեզ վերցնել որպես հիմք»:

Ի՞նչ է կատարվում մեզ հետ։ Այդ ինչքան են մարդիկ ատել «նախկին ղեկավարների» Հայաստանը, որ, չնայած իրենց իսկ ապրած արժանապատիվ անցյալին, պատրաստ են լռելու ու հանդուրժելու այս հայրենավաճառ ստոր սատանային։ Սա ի՞նչ ֆենոմեն է, որ նախկին զինվորն անգամ չի զգում մեր ժողովրդի գլխին կախված վտանգները։