Ջինը շշից դուրս կգա՞
Նախօրեին կատարվեց այն, ինչը մանրակրկիտ նախապատրաստվում էր վերջին շաբաթվա ընթացքում, երբ «նոն ստոպ» տարբերակով Քերին այցելում էր Ռուսաստան, Քեմերոնն ու Նեթանյահուն` նույնպես, երբ նույն Քեմերոնը թռչում էր Վաշինգտոն, «Հըզբոլլահը» գնում էր դեպի Գոլանի բարձունքներ` ռմբակոծելու Իսրայելը, իսկ ՄԱԿ-ը նախապատրաստվում էր «ժողովի»:
Այո, արդեն կատարված իրողություն է` ՄԱԿ-ը Սիրիայի «իրավատեր» ճանաչեց ապստամբ ընդդիմությանը: Սցենարը գրեթե չի տարբերվում Եգիպտոսի, «արաբական գարունների» մնացյալ երկրներում խաղարկված սցենարից: Միակ առանձնահատկությունն այն է, որ այս մի գործընթացն անչափ երկար տևեց, անչափ շատ մարդկանց կյանք տարավ: Շարունակությունն էլ նույնը կլինի: Մինչ Իրանի ընտրություններին զուգահեռ կորոշվի` Սիրիայի նկատմամբ «պլան-ա՞»-ն, թե՞ «պլան-բ»-ն է կիրառվում. այն է` ռմբակոծո՞ւմ է ՆԱՏՕ-ն, թե՞ երկարատև «մաշման» են տանում Ասադի ռեժիմը:
Այս ամենում, սակայն, հետաքրքիր է Ռուսաստանի դիրքորոշումը: Նման դեպքերում նա չի փորձում «բզի գլխին ձեռքով խփել»` առաջ տանելով իր սեփական շահերն ու առևտուրը, հանդես է գալիս, ինչպես երեկ, ՄԱԿ-ի որոշման դեմ, բայց ոչ ավելին, պատրաստվում է աննկատ նահանջի:
Այդպես մտածելու պատճառը ռուսական վերլուծական ծրագրերում ՄԱԿ-ի որոշման նկատմամբ արձագանքն էր: Լուրն առաջին «պոլոսայում» չէր, իսկ թվում էր, որ տեղի է ունեցել ժամանակակից աշխարհի ամենակարևոր, պայթուցիկ իրադարձությունը: Չի բացառվում, որ Ռուսաստանը պարզապես զգուշավորություն է դրսևորում, փորձելով առաջ չընկնել իրադարձություններից, հասկանալ, թե ինչպիսին կլինի մյուսների արձագանքը ՄԱԿ-ի «դարակազմիկ» որոշմանը, իսկ որ ամենակարևորն է, ինչպես կպահեն իրենց շիաները` ողջ արաբական աշխարհով մեկ, արդյոք այդ որոշումը տարածաշրջանը վերջնականապես կվերածի՞ վառոդի տակառի, թե՞ ոչ:
Հայաստանի համար այս հարցը կրկնակի հետաքրքրություն ունի. մի կողմից` սիրիա-իրանական թնջուկի, մյուս կողմից` Ղարաբաղի նկատմամբ գերտերությունների արթնացող շահագրգռությունների առումով: Երբ կրկին «ռասկրուտկայի» մեջ է հայտնվել հոկտեմբերի 27-ը` Գոբլի ծրագրի «շրջանակներում», ինչպես նաև «կայծակնային պատերազմի» կոնտեքստում, որի առանցքը եղել է ոչ միայն Մեղրին Լաչինով փոխարինելու գոբլյան ֆանտազիան, որը «27» արժեցավ մեզ (ըստ որոշ տեսաբանների), այլև խաղաղապահների տեղակայման խնդիրը` Իրան-Ղարաբաղ սահմանագծում: Իր հարցերի հարցով` ի՞նչ գույնի սաղավարտով են լինելու այնտեղ «տեղակայվելիք» խաղաղապահները: Արևմտյա՞ն: Ռուսակա՞ն: Խա՞ռը: Թե՞…
Բոլոր դեպքերում, դեռ վաղ է եզրահանգումներ անելը, բայց որ կրկին փորձ է արվում զանազան-զարմանազան շշերից դուրս հանելու «ջինը», խիստ ակնհայտ է։ Սակայն պետք է դեռ սպասել` հասկանալու, թե վերջնական ինչ է խաղարկվում ընդհանուր տարածաշրջանային բեմի վրա, մանավանդ մեր` հայաստանյան ենթակուլիսներում:
Մեկ դիտարկմամբ` Հայաստանում ոմանց ձեռքով, կարծես, յուղ է ածվում սպասվող այդ զարգացումների վրա` սոցիալական բունտ կազմակերպելու, հեղափոխական հերթական իրավիճակ ստեղծելու «տեսքով»:
«Ждем-с!»:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ
Ասում են...
-
Նիկոլն արգելել է իրեն նկարել Արարատների ֆոնին Ըստ մերձնիկոլական շրջապատից տարածվող լուրերի` կապիտուլյանտ ոչնչությունը հրահանգել է իր աշխատակազմի լուսանկարիչներին և օպերատորներին իրեն չպատկերել Արարատ լեռների ֆոնին:
-
Ասում են… Մի շարք երկրներում, ցավոք, նաև Հայաստանում մեծ խանդավառություն չկար այն հարցում, որ Ռուսաստանն ինչ-որ կերպ վերահսկեր Հայաստանով լոգիստիկ ճանապարհը Նախիջեւանի և Ադրբեջանի հիմնական տարածքի միջև։ Այստեղ, նախ և առաջ, Թուրքիայի շահն է
-
Ասում են… Ես հստակ ասել եմ՝ նյութական որևէ ակնկալիք, կլինի կազմակերպություն կամ անձ, եթե ինքը ներգրավված է այս շարժմանը, չի կարող ունենալ, սկսած ինձնից, փոխարենը՝ մենք բոլորս կստանանք Հայրենիք ու Պատիվ
-
Ասում են… Հիմա մենք բավականին բարդ շրջան ենք ապրում մեր բարեկամ, եղբայրական Հայաստանի հետ հարաբերություններում։ Դա նույնիսկ ավելին է, քան եղբայրականը, քանի որ այստեղ ավելի շատ հայեր են ապրում, քան՝ բուն Հայաստանում
-
Ասում են Մարտի 8-ից առաջ Մեծ Բրիտանիայի և ԱՄՆ-ի դեսպանատները զգուշացնում էին իրենց քաղաքացիներին զգույշ լինել Մոսկվայում՝ չասելով, թե ինչ է կատարվում
-
Ասում են… Իհարկե, Բրյուսելը շահագրգռված է Հայաստան-ՀԱՊԿ կապի թուլացմամբ, իսկ Դաշինքի պաշտոնական խոսնակները մեկ անգամ չէ, որ հանրային լավատեսություն են հայտնել ՆԱՏՕ-ի հետ մերձեցման Հայաստանի հեռանկարների վերաբերյալ
-
Ասում են…
Ափսոսում ենք, որ ՀՀ ղեկավարությունը, ըստ ամենայնի, գիտակցված որոշում է կայացրել՝ վարել ՌԴ-ի հետ հարաբերությունների հետևողական վատթարացման, Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած ամեն ինչում Ռուսաստանին մեղադրելու գիծ։ Դա, իհարկե, հարիր չէ դաշնակցային հարաբերություններին
-
Ասում են Պաղեստինյան ՀԱՄԱՍ-ը 10-20-100 անգամ ավելի քիչ զենք ունի, քան ունեին Լեռնային Ղարաբաղի հայերը և ադրբեջանական բանակը իսրայելական բանակը չէ։ Թող Հայաստանում մտածեն։
-
Ասում են… Որոշ երկրներ փորձում են խաթարել ԱՊՀ անդամների օրինական իշխանությունը, ավանդական արժեքները և իրավիճակն ամբողջությամբ: Անհրաժեշտ է կանխարգելիչ աշխատանք՝ ԱՊՀ երկրների անվտանգության ապահովման համար։
-
Ասում են… Ռուսաստանը և Բելառուսը օգուտ չունեն իսրայելա-պաղեստինյան հակամարտությունից: ՈՒ՞մ է այն ձեռնտու Մեզ ու ռուսաստանցիներին կշտամբում են «Ձեռնտու է Ուկրաինան հետին պլան է մղվել» Լսեք, եկեք անկեղծ լինենք այն, որ մեր մասին սկսել են ավելի քիչ խոսել, թերևս, վատ չէ: Բայց ո՛չ այդ գնով։ Մարդիկ են զոհվում։ Ինչի՞ վրա ենք ուրախանալու։
-
Ասում են…
Աշխարհում արևմտյան ազդեցությունը հսկայական ռազմաֆինանսական բուրգ է, այն իրեն պահելու համար անընդհատ նոր «վառելիքի» կարիք ունի՝ ուրիշներին պատկանող բնական, տեխնոլոգիական, մարդկային ռեսուրսներ
-
Ասում են…
10 ամսվա շրջափակումից հետո՝ սեպտեմբերի 19-ին, ադրբեջանական զինված ուժերը դաժան հրետակոծության ենթարկեցին Լեռնային Ղարաբաղը։
Սիրտս կոտրվում է, երբ իմանում եմ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված և Հայաստան զանգվածաբար փախչող հազարավոր հայ ընտանիքների ցավի, կորստի, մարդու իրավունքների կոպիտ խախտումների մասին:
-
Ասում են
Ադրբեջանը վերսկսել է պատերազմը Լեռնային Ղարաբաղի դեմ՝ գնդակոծելով խաղաղ բնակիչներին և քաղաքացիական ենթակառուցվածքները
-
Ասում են… Մենք առաջարկել ենք համաձայնության գալ Ադրբեջանի հետ այնպես, որ Քելբաջարն ու Լաչինը, նաև ամբողջ Ղարաբաղը, փաստացի մնան Հայաստանի իրավասության ներքո
-
Ասում են Ռուսաստանը գնահատում է Հայաստանի հետ կառուցողական հարաբերությունները, սակայն հնարավոր չէ համաձայնել վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի թեզերի հետ՝ ռուս խաղաղապահների առաքելության ձախողման մասին:
Տարածաշրջանային
Թուրքիան հետևողական ջանքեր է գործադրում Հյուսիսային Կիպրոսի օկուպացիան լեգիտիմ դարձնելու ուղղությամբ
50 տարի առաջ այս օրը՝ 1974թ. հուլիսի 20-ին, թուրքական բանակը Կիպրոսում «խաղաղություն հաստատելու» պատրվակով ներխուժեց կղզի։ Շուրջ երկու ամսվա ընթացքում Թուրքիայի զինված ուժերը գրավեցին Միջերկրական ծովում գտնվող անկախ պետության՝ Կիպրոսի Հանրապետության տարածքի շուրջ 40 %-ը և մինչ օրս այնտեղ են։Ավելին, Կիպրոսի օկուպացված հյուսիսային հատվածում Թուրքիան հռչակել է «Հյուսիսային Կիպրոսի Թուրքական Հանրապետությունը»...
