Ճեմարանի սաները քննություն էին հանձնում «Հայ եկեղեցու պատմությունից»: Քննական հանձնաժողովի մեջ էր նաեւ Կոմիտասը` ճեմարականների սիրելի հայր սուրբը:

Երկնեց Լեռը՝ ծնվեց մուկ, Մուկը ձեռքն առավ թմբուկ, Մկնիկներին հավաքեց, Զարկեց և աղաղակեց.

Ես Եմ ձեր ուսուցիչը: Ինձնից բացի, ուրիշ ոչ մեկից մի սովորեք: ՈՒսուցիչները պետք է Ինձ մատնանշեն` իբրև ճանապարհ: Իսկ այնուհետև, Ես պետք է լինեմ ձեր անփոխարինելի ու միակ ՈՒսուցիչը:

Արահետները բաց են ու կանաչ. գալիս եմ Քեզ մոտ` Տուն, Տեր իմ, կրկին:

(ուղեցույց նրանց համար, ովքեր ցանկանում են ուսումնասիրել Հայաստանի Հանրապետության վերջին վեց՝ 2018-2024 թթ., տարիների պատմությունը)...

Գյուղը կամաց֊կամաց անհետանում էր թանձր մառախուղի մեջ։ Նեղ փողոցներն անձրևից հետո պատվել էին ցեխախառն զանգվածով ու տեղ-տեղ դժվարամում էր անցնելը։

Ես չեմ ուրախանում, երբ որևէ տեղ բռնում են նույնիսկ որևէ նիկոլականի, ես իրենցից այդ թվում նման բաներով եմ տարբերվում:

Այո՛, այսօր մենք ապրում ենք գողացված ուրախության, գողացված պատվի և գողացված կենսագրության ժամանակներում, և այսօր խոսելու եմ մեր անելիքների մասին։

Եկել է ահա՝ վերահայտնվածի հեռզգայությամբ, հի՜ն Նետաձիգը հայրենահռչակ - անափ սիրելին հալածյալների, թեւավորների կուռքը ոգեզարմ,- թեպետ իրենք էլ գազանների պես տապալվում էին հաճախ նետահար,- բարու վաշտերը գիտեին նրան քնից մինչ ցասում, եւ առավելս՝ չարակամների լեգիոնը գիտեր:-

Հատկապես վերջին օրերին, միանգամայն հասկանալի պատճառներով, բավականին շատ ասեց-խոսվեց Արցախի աննախադեպ հայաթափման և Հայաստանի Հանրապետության անկախության մասին: Մեկ տարի առաջ, սեպտեմբերի 19-ին ադրբեջանական ոճրագործ վարչախումբը սկսեց Արցախի հայության ցեղասպանության՝ հայրենազրկման ահաբեկչական գործողությունը: Իսկ սեպտեմբերի 21-ին էլ, գիտեք, Հայաստանի Հանրապետության անկախ պետականության վերականգնման օրն է. 1991 թվականի այդ օրն է տեղի ունեցել անկախության հանրաքվեն: Այստեղից էլ՝ նշված խոսակցությունները: