Կրկին ու կր­կին՝ «Փա­շի­ն­յա՛ն, հե­ռա­ցի՛ր». սա ժո­ղովր­դի պա­հանջն է

Բնա­կան է, որ թուրք Փա­շի­նյա­նը, ինչ­պես և նա­խազ­գու­շաց­նում էր խոր­հր­դա­րա­նի պատ­գա­մա­վոր Նաի­րա Զոհ­րա­բյա­նը, ո՛չ դեկ­տեմ­բե­րի 8-ին, ո՛չ 8-ից հե­տո կա­մա­վոր հրա­ժա­րա­կա­նի չգ­նաց։ Ժո­ղովր­դի վերջ­նա­գիրն ան­զոր գտն­վեց թուր­քի խա­մա­ճի­կի լկ­տիու­թյան ա­ռաջ։ Նա նույն­պի­սի օ­կու­պանտ է, ինչ­պես թուր­քերն ու կով­կա­սյան թա­թար­նե­րը, ո­րոնք դեկ­տեմ­բե­րի 10-ին տո­նում էին «հաղ­թա­նա­կը հա­յե­րի նկատ­մամբ»։ Նրանք տո­նում էին այն փաս­տը, որ Ար­ցախն ու Հա­յաս­տանն ի­ջեց­ված են «շրի­շա­կից ներքև», որ կա­րե­լի է ծաղ­րել հա­յե­րին։ Փա­շի­նյան «փա­շա­յի» կողմ­նա­կից­ներն այժմ տես­նու՞մ են, թե Ար­ցա­խի խնդ­րի ինչ տես­լա­կան ու­նի ի­րենց կուռ­քը, տես­նու՞մ են, որ ամ­բող­ջու­թյամբ Հայ­կա­կան հար­ցի լու­ծումն էլ տես­նում է հենց հա­յե­րի ոչն­չաց­ման մեջ, իսկ ում չի ոչն­չաց­նի, կդարձ­նի թուրք կամ թուր­քի շուն։ Դեռևս Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի­ներ, խոս­տո­վա­նեք. ձեզ ինչ­քա՞ն հա­ճե­լի կլի­նի, ե­թե աշ­խար­հում ձեր զա­վակ­նե­րին ան­վա­նեն «թուր­քի ստ­րուկ» կամ «թուր­քի շուն»։

Իմ թոռ­ներն ու ծոռ­նե­րը միշտ հայ կմ­նան ու մինչև գե­րեզ­ման կհի­շեն, որ թուր­քը մարդ չէ և Հա­յաս­տա­նի ու հա­յե­րի թշ­նա­մին է։ Ով հա­մա­ձայն է, թող քվեար­կի։ Դուրս ե­կեք և օգ­նե­ցեք հայ­րե­նա­սեր հա­մա­քա­ղա­քա­ցի­նե­րին, որ վե­րաց­վի թուրք Փա­շի­նյա­նի իշ­խա­նու­թյու­նը։

Իսկ մինչ Էր­դո­ղա­նը Բաք­վում փա­ռա­բա­նում էր ե­ղեռ­նա­գործ հրեա դյոն­մե Էն­վեր փա­շա­յին, Հա­յաս­տա­նի ե­ղեռ­նա­գործ Փա­շի­նյան փա­շան էլ շա­րու­նա­կում էր կռ­վել հայ ազ­գի դեմ։ Դա նույն­պես ա­մե­նա­խայ­տա­ռակ և ա­մե­նա­խո­շոր ազ­գա­յին դա­վա­ճա­նու­թյան հետևանքն է ինչ­պես Երևա­նում, այն­պես էլ Ստե­փա­նա­կեր­տում։ Բայց աշ­խարհն սկ­սում է փոխ­վել այդ ըն­թաց­քում։ Չէ՞ որ հա­յերն ար­դեն «ոտ­քի տակ չեն ընկ­նում»։ Չէ՞ որ հա­յե­րին ճզ­մել ու ստո­րաց­րել են, ընդ ո­րում, կար­ծես նույն հա­յե­րի ձեռ­քով։ Իսկ Թուր­քիան պա­տե­րազ­մի ևս մեկ ճա­կատ է ստա­ցել։ Ֆելդ­մար­շալ Խա­լի­ֆա Խաֆ­թա­րի «Լի­բիա­կան ազ­գա­յին բա­նա­կում» (ԼԱԲ) հայ­տա­րա­րել են, որ ի­րենք Թուր­քիա­յի հետ պա­տե­րազ­մա­կան վի­ճա­կում են այն բա­նից հե­տո, երբ Էր­դո­ղա­նը նո­րից «բոր­բո­քեց հին հա­կա­մար­տու­թյու­նը»։ ԼԱԲ-ի պաշ­տո­նա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Ահ­մեդ ալ Միս­մա­րին դեկ­տեմ­բե­րի 9-ին ըն­դգ­ծել է, որ «ոչ ոք չի հայ­տա­րա­րել ի­րենց ու­ժե­րի և Թուր­քիա­յի միջև ճա­կա­տա­մար­տի ա­վար­տի մա­սին», իսկ Խաֆ­թա­րի և Թուր­քիա­յի պաշտ­պա­նու­թյու­նը վա­յե­լող, Սա­րա­ջի ղե­կա­վա­րու­թյամբ գոր­ծող Ազ­գա­յին հա­մա­ձայ­նու­թյան կա­ռա­վա­րու­թյան (ԱՀԿ) զոր­քե­րի միջև հրա­դա­դա­րը կա­յա­ցել է «ի նշան մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյան, բա­րե­կամ եր­կր­նե­րի ջան­քե­րի և լի­բիա­ցի­նե­րի՝ պա­տե­րազ­մին վերջ դնե­լու ցան­կու­թյան նկատ­մամբ հար­գան­քի»։ Ընդ ո­րում, Միս­մա­րին նշել է, որ Էր­դո­ղա­նը «եր­բեք չի դա­դա­րեց­րել զեն­քի ա­ռա­քու­մը Լի­բիա»։ Նրա խոս­քով, շա­բաթ­վա սկզ­բում ԼԱԲ-ի ՌԾՈՒ-ի կող­մից կա­լան­ված թուր­քա­կան նա­վը գտն­վում էր «սահ­մա­նա­փակ թույ­լատ­րե­լի գո­տում», իսկ Լի­բիա­յի ա­փին Խաֆ­թա­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի օ­րի­նա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րին Թուր­քիա­յի ԱԳՆ-ի պա­տաս­խա­նը պա­րու­նա­կում էր «ան­թույ­լատ­րե­լի մե­ծամ­տու­թյուն»։

Պաշ­տո­նա­կան Ան­կա­րան ա­վե­լի վաղ խս­տո­րեն դա­տա­պար­տել էր իր նա­վի կա­լա­նու­մը Մի­ջերկ­րա­կան ծո­վում՝ հայ­տա­րա­րե­լով, որ նա­վը պետք է ան­հա­պաղ վեր­սկ­սի իր եր­թը դե­պի Լի­բիա­յի արևմուտ­քի Մի­սու­րա­տա նա­վա­հան­գիստ, ո­րը գտն­վում է ԱՀԿ-ի վե­րահս­կո­ղու­թյան տակ։ «Լի­բիա­յում Թուր­քիա­յի շա­հե­րի վրա հար­ձա­կու­մը լուրջ հետևանք­ներ է ու­նե­նա­լու, և այդ տար­րե­րը (այ­սինքն՝ Խաֆ­թա­րի զին­ված ու­ժե­րը) դի­տարկ­վե­լու են որ­պես օ­րի­նա­կան թի­րախ­ներ»,- աս­վում էր Թուր­քիա­յի ԱԳՆ-ի հայ­տա­րա­րու­թյան մեջ։ Ըստ թուր­քա­կան կող­մի, նա­վը միայն դե­ղո­րայք ու բժշ­կա­կան սար­քա­վո­րում­ներ էր տա­նում Մի­սու­րա­տա, երբ ԼԱԲ-ի մար­տիկ­նե­րը կանգ­նեց­րել են այն, իսկ անձ­նա­կազ­մի ան­դամ­նե­րը (Թուր­քիա­յի և Ադր­բե­ջա­նի քա­ղա­քա­ցի­ներ) կա­լան­վել են։ Ըստ հա­մաշ­խար­հա­յին ԶԼՄ-նե­րի, Էր­դո­ղանն ա­վե­լի վաղ ԱՀԿ-ի և ԼԱԲ-ի միջև հրա­դա­դա­րի հա­մա­ձայ­նա­գի­րը գնա­հա­տել էր որ­պես «թույլ վս­տա­հու­թյուն ներ­շն­չող»։ Այ­նուա­մե­նայ­նիվ, ս.թ. օ­գոս­տո­սի վեր­ջից կող­մե­րի միջև մար­տա­կան բա­խում­նե­րը լիո­վին դա­դա­րել էին Շվեյ­ցա­րիա­յում բա­նակ­ցու­թյուն­ներ սկ­սե­լու մա­սին նրանց հայ­տա­րա­րած հա­մա­ձայ­նու­թյու­նից հե­տո։ Ներ­լի­բիա­կան հա­կա­մար­տու­թյան կող­մե­րը Ժնևում հոկ­տեմ­բե­րի 23-ին հա­մա­ձայ­նու­թյան են ե­կել հրա­դա­դա­րի մշ­տա­կան ռե­ժիմ սահ­մա­նե­լու մա­սին։

Հի­շեց­նենք, որ վեր­ջին ա­միս­նե­րին Լի­բիա­յում դի­մա­կա­յու­թյուն էր նկատ­վում Թուր­քիա­յի, ո­րը հո­վա­նա­վո­րում է ԱՀԿ-ին և լի­բիա­կան ճա­կատ է ու­ղար­կել հա­զա­րա­վոր սի­րիա­ցի ա­հա­բե­կիչ­նե­րի ու հար­վա­ծա­յին հա­մա­կար­գեր, և Պար­սից ծո­ցի ա­րա­բա­կան միա­պե­տու­թյուն­նե­րի միջև, ո­րոն­ցից հատ­կա­պես աչ­քի է ընկ­նում Ա­ՄԷ-ն։ Մար­շալ Խաֆ­թա­րին ա­ջակ­ցում են ՌԴ-ն, Ե­գիպ­տո­սը, Ֆրան­սիան, Սաու­դյան Ա­րա­բիան, Ա­ՄԷ-ն։ ԱՀԿ-ին օգ­նում են Թուր­քիան և Կա­տա­րը։ 2019 թ. նո­յեմ­բե­րի վեր­ջին Թուր­քիան ու Տրի­պո­լիի կա­ռա­վա­րու­թյու­նը հա­մա­ձայ­նա­գիր կն­քե­ցին ռազ­մա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան մա­սին, ո­րի շր­ջա­նա­կում Թուր­քիան հզոր ա­ջակ­ցու­թյուն է ցույց տա­լիս ԱՀԿ-ին, նե­րա­ռյալ զեն­քի մա­տա­կա­րա­րում­նե­րը։ Լի­բիա­յում կռիվ­նե­րի դա­դա­րե­ցու­մը, ինչ­պես տե­սանք, Թուր­քիա­յին հնա­րա­վո­րու­թյուն տվեց ա­հա­բե­կիչ­նե­րին Ար­ցախ ու­ղար­կե­լու։ Հայտ­նի է նաև, որ թուր­քերն Այ­սր­կով­կաս ա­հա­բե­կիչ­ներ են բե­րել ոչ միայն Սի­րիա­յից, այլև Լի­բիա­յից։ Ե­թե Լի­բիա­յում պա­տե­րազ­մը սկս­վի, ա­պա լիո­վին հնա­րա­վոր է, որ թուր­քերն սկ­սեն շտապ կար­գով ի­րենց ա­հա­բե­կիչ­նե­րին այն­տեղ տե­ղա­փո­խել ոչ միայն Սի­րիա­յից, այլև Ար­ցա­խի օ­կու­պաց­ված մա­սից, ո­րով­հետև պա­տե­րազ­մում ա­ռանց Թուր­քիա­յի և նրա ա­հա­բե­կիչ­նե­րի մաս­նակ­ցու­թյան խա­մա­ճիկ Սա­րա­ջը վա­ղուց տա­պալ­ված ու ոչն­չաց­ված կլի­ներ։ Սա­կայն մենք հրա­պա­րա­կավ հարց­նում ենք բո­լո­րին՝ ՆԱ­ՏՕ-ի (ո­րի ան­դամն է Թուր­քիան) ան­դամ եր­կր­նե­րին, Եվ­րա­միու­թյա­նը (ո­րին միա­ցած ան­դամ է Ան­կա­րան), Ռու­սաս­տա­նին և Ի­րա­նին (ո­րոնք Սի­րիա­յում թուր­քե­րի հետ հա­մա­գոր­ծակ­ցում են «Աս­տա­նա­յի գոր­ծըն­թա­ցի» շր­ջա­նակ­նե­րում). աշ­խարհն ին­չու՞ է հան­դուր­ժում, որ Թուր­քիան պե­տա­կան ա­հա­բեկ­չու­թյան քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն վա­րի, ընդ ո­րում՝ ա­հա­բեկ­չա­կան խմ­բե­րի մար­դաս­պան­նե­րի օգ­տա­գործ­մամբ։ Կու­տակ­ված փաս­տերն այն­քան շատ են, որ աշ­խար­հը վա­ղուց ի­րա­վունք ու­նի ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյամբ Թուր­քիա­յին խա­ղա­ղու­թյուն պար­տադ­րե­լու։

Ի­րա­նի աչ­քե­րում, կա­րե­լի է ա­սել, դող է նկատ­վում։ Չէ՞ որ մինչ թուր­քերն ու կով­կա­սյան թա­թար­ներն ու­րա­խա­նում են հա­յե­րի նկատ­մամբ ի­րենց «հաղ­թա­նա­կով» և նույ­նիսկ դեկ­տեմ­բե­րի 10-ին Բաք­վում հա­մա­տեղ զո­րա­հան­դես կազ­մա­կեր­պե­ցին, ժա­մա­նակն ի­րա­կա­նում աշ­խար­հը տրա­մադ­րում է թուր­քե­րի ու կով­կա­սյան թա­թար­նե­րի դեմ։ Ինչ­պես և սպաս­վում էր, ա­ռա­ջին ազ­դան­շան­նե­րից մե­կը հն­չեց հենց Ի­րա­նից (դեկ­տեմ­բե­րին, այն էլ՝ նրանց հա­մա­տեղ «ու­րա­խու­թյան» նա­խօ­րեին)։ Ի­րա­նի խոր­հր­դա­րա­նի խոս­նակ Մո­հա­մադ Կա­լի­բա­ֆը Թեհ­րա­նում Ադր­բե­ջա­նի արտ­գործ­նա­խա­րար Ջեյ­հուն Բայ­րա­մո­վի հետ հան­դիպ­ման ժա­մա­նակ հայ­տա­րա­րեց, որ «Ադր­բե­ջա­նում ա­հա­բե­կիչ­նե­րի և սիո­նիս­տա­կան վար­չա­կար­գի շար­ժում­նե­րի առ­կա­յու­թյունն սպառ­նա­լիք է տա­րա­ծաշր­ջա­նի խա­ղա­ղու­թյանն ու անվ­տան­գու­թյա­նը»։ Բա­վա­րար­վա­ծու­թյուն հայտ­նե­լով տա­րա­ծաշր­ջա­նում հրա­դա­դա­րի հայ­տա­րար­ման առ­թիվ, նա ա­սել է. «Իս­լա­մա­կան հե­ղա­փո­խու­թյան ա­ռաջ­նոր­դը, կա­ռա­վա­րա­կան պաշ­տո­նյա­ներն ու երկ­րի ժո­ղո­վուրդն ան­հան­գս­տա­ցած էին Ադր­բե­ջա­նում վեր­ջին բա­խում­նե­րով ու վճ­ռա­կա­նո­րեն պաշտ­պա­նե­ցին Ադր­բե­ջա­նին տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թյան պահ­պան­ման հար­ցում»։ Ա­հա թե ին­չու մենք այդ­պես ար­տա­հայտ­վե­ցինք. որ Ի­րա­նի աչ­քե­րում դող է նկատ­վում։ Անհ­րա­ժեշտ էր, որ դա­վա­ճան­ներն ու թուր­քե­րը ոչն­չաց­նեի՞ն Ար­ցա­խը, որ­պես­զի Ի­րա­նի «աչ­քե­րը բաց­վեին» այն փաս­տի վրա, որ հենց իր հյու­սի­սա­յին սահ­մա­նին այժմ կանգ­նած են Սի­րիա­յից ու Լի­բիա­յից ֆա­շիստ Էր­դո­ղա­նի բե­րած ա­հա­բե­կիչ թուր­քո­ման­նե­րը։ Լավ, նրա հա­մար էլ ենք շնոր­հա­կալ, որ 2020 թ. դեկ­տեմ­բե­րի 9-ին Ի­րանն «արթ­նա­ցավ»։

Իր հայ­տա­րա­րու­թյան մյուս մա­սում Ի­րա­նի խոր­հր­դա­րա­նի խոս­նա­կը նշեց եր­կու եր­կր­նե­րի մշա­կու­թա­յին ու կրո­նա­կան խոր կա­պե­րը և հա­վե­լեց. «Եր­կու եր­կր­նե­րի մեծ հնա­րա­վո­րու­թյուն­ներն ու նե­րու­ժը պետք է լա­վա­գույն կեր­պով օգ­տա­գործ­վեն տն­տե­սա­կան զար­գաց­ման, քա­ղա­քա­կան, սո­ցիա­լա­կան և մշա­կու­թա­յին հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան մա­կար­դա­կի բարձ­րաց­ման հա­մար։ Մերձ­սահ­մա­նա­յին հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյունն ու եր­կա­թու­ղա­յին եր­թու­ղի­նե­րի միա­վո­րու­մը պետք է գե­րա­կա դառ­նան երկ­կողմ հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րում»։

«Բաք­վի հան­րա­պե­տու­թյան» արտ­գործ­նա­խա­րա­րը, իր հեր­թին, սկզ­բում ձևաց­րեց, թե Բա­քուն դա­տա­պար­տում է ի­րան­ցի հայտ­նի մի­ջու­կա­գետ ֆի­զի­կոս և պաշտ­պա­նու­թյան բնա­գա­վա­ռի գիտ­նա­կան Ֆահ­րի­զա­դեի սպա­նու­թյու­նը՝ հայ­տա­րա­րե­լով, թե այդ­պի­սի ա­հա­բեկ­չա­կան գոր­ծո­ղու­թյունն ա­նըն­դու­նե­լի է, և «Ադր­բե­ջա­նի ժո­ղո­վուր­դը խոր ցավ զգաց՝ լսե­լով այդ լու­րը»։ Բայ­րա­մովն ի­հար­կե ստում է. կով­կա­սյան թա­թար­ներն ի սր­տե ու­րախ են, որ իս­րա­յել­ցի­ներն սպա­նել են ի­րան­ցուն. չէ՞ որ Իս­րա­յելն ի­րենց հա­վերժ դաշ­նա­կիցն է, միշտ մաս­նակ­ցում է հա­յե­րի դեմ պա­տե­րազ­մին ի­րենց կող­մից։ Ա­վե­լին, շու­տով Իս­րա­յելն ան­պայ­ման կով­կա­սյան թուր­քե­րին կդր­դի, որ հենց Ար­ցա­խի օ­կու­պաց­ված տա­րած­քից ի­րա­կա­նաց­վեն Ի­րա­նի դեմ դի­վեր­սիա­ներն ու զին­ված սադ­րանք­նե­րը։

Այ­նու­հետև Բայ­րա­մո­վը նշեց Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի շր­ջա­նում հա­կա­մար­տու­թյու­նը դա­դա­րեց­նե­լու հա­մար Ի­րա­նի ա­ռա­ջարկ­նե­րը և ա­վե­լաց­րեց. «44-օ­րյա պա­տե­րազ­մի ժա­մա­նակ Ի­րա­նի Իս­լա­մա­կան հե­ղա­փո­խու­թյան ա­ռաջ­նոր­դի, նա­խա­գա­հի, օ­րենս­դիր­նե­րի և մարդ­կանց դիր­քո­րո­շում­նե­րը վճ­ռա­կան ա­ջակ­ցու­թյուն էին Ադր­բե­ջա­նի հա­մար»։ Ի՞նչ կա­րող ես ա­սել, դա դա­ժան ու դա­ռը ճշ­մար­տու­թյուն է։ Բայ­րա­մովն Ի­րա­նին շնոր­հա­կա­լու­թյուն հայտ­նեց, որ պա­տե­րազ­մի ըն­թաց­քում Թեհ­րա­նը, թե­կուզ խոս­քով (չնա­յած փաս­տեր կան նաև այլ օգ­նու­թյան վե­րա­բե­րյալ), բայց ան­վե­րա­պահ օգ­նու­թյուն ցու­ցա­բե­րեց Ադր­բե­ջա­նին։ Թե դա ին­չու ա­րեց Ի­րա­նը, խո­սակ­ցու­թյան ա­ռան­ձին թե­մա է։ Բայց փաստ է, որ տես­նե­լով, թե ինչ դա­վա­ճան­ներ են նս­տած Երևա­նում, և ինչ­պես են նրանք «ծա­խում» ար­ցա­խա­հա­յե­րին, Ի­րանն շտա­պեց այն­պես ա­նել, որ իր հյու­սի­սա­յին սահ­մա­նին կանգ­նած լի­նեն կով­կա­սյան թա­թար­նե­րի և Թուր­քիա­յի զոր­քե­րը, ոչ թե ՆԱ­ՏՕ-ի «սկան­դի­նա­վյան զո­րա­կազ­մե­րը»։

Բայց մենք Կա­լի­բա­թի հայ­տա­րա­րու­թյու­նից դի­տա­վո­րյալ ա­ռանձ­նաց­նում ենք նրա այն նա­խազ­գու­շա­ցու­մը, որ «Ադր­բե­ջա­նում ա­հա­բե­կիչ­նե­րի և սիո­նիս­տա­կան վար­չա­կար­գի շար­ժում­նե­րի առ­կա­յու­թյունն սպառ­նա­լիք է տա­րա­ծաշր­ջա­նի խա­ղա­ղու­թյանն ու անվ­տան­գու­թյա­նը»։ Այդ ձևով Ի­րա­նը պա­հան­ջեց կով­կա­սյան թա­թար­նե­րից, որ նրանք ի­րենք Ար­ցա­խից վռն­դեն թուր­քո­ման ա­հա­բե­կիչ­նե­րին, ո­րոնց տա­րա­ծաշր­ջան է բե­րել Թուր­քիան, ինչ­պես նաև դա­դա­րեց­նեն ռազ­մա­կան ու հե­տա­խու­զա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյունն Իս­րա­յե­լի հետ։ Պատ­մա­կան գի­տու­թյուն­նե­րի թեկ­նա­ծու, ՌԳԱ արևե­լա­գի­տու­թյան ինս­տի­տու­տի ա­վագ գի­տաշ­խա­տող Լա­նա Ռա­վան­դի Ֆա­դաին օ­րերս ա­սու­լի­սում հրա­պա­րա­կավ հայ­տա­րա­րել է. «Ի­րա­նում քն­նա­դա­տա­բար են նա­յում Ա­մե­րի­կա­յի, հատ­կա­պես Իս­րա­յե­լի հետ Ադր­բե­ջա­նի սերտ հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րին։ Ի­րա­նում տե­սան, որ Ղա­րա­բա­ղի տա­րած­քում Ադր­բե­ջա­նը կռ­վում էր իս­րա­յե­լա­կան զեն­քով»։ Ինչ­պես հայտ­նի է, դեկ­տեմ­բե­րի 7-ին ՌԴ ԱԳ նա­խա­րար Սեր­գեյ Լավ­րո­վի հետ հա­մա­տեղ մամ­լո ա­սու­լի­սում Հա­յաս­տա­նի արտ­գործ­նա­խա­րար Ա­րա Այ­վա­զյա­նը հայ­տա­րա­րեց. «Թուր­քիան պետք է իր զի­նյալ անձ­նա­կազ­մը և նրան միա­ցած ա­հա­բեկ­չա­կան խմ­բա­վո­րում­նե­րը հա­նի հա­կա­մար­տու­թյան գո­տուց և ընդ­հան­րա­պես Հա­րա­վա­յին Կով­կա­սից։ Ա­ռայժմ հս­տակ ազ­դան­շան­ներ չկան օ­տա­րերկ­րա­ցի զի­նյալ ա­հա­բե­կիչ­նե­րին հա­նե­լու մա­սին։ Հա­կա­ռա­կը. հա­վաս­տի տե­ղե­կու­թյուն կա զի­նյալ ա­հա­բե­կիչ­նե­րի ու վարձ­կան­նե­րի տա­րած­ման աշ­խար­հագ­րու­թյունն ընդ­լայ­նե­լու և նրանց Ար­ցա­խի օ­կու­պաց­ված շր­ջան­նե­րում բնա­կեց­նե­լու մա­սին Ադր­բե­ջա­նի պլան­նե­րի վե­րա­բե­րյալ»։ Մենք այդ մա­սին ար­դեն հայտ­նել ենք Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի­նե­րին, բայց հի­մա տե­ղին է հի­շեց­նել Այ­վա­զյա­նի այդ հայ­տա­րա­րու­թյան մա­սին։ Չէ՞ որ Ի­րա­նը փաս­տա­ցի միա­ցավ Ար­ցա­խից և ընդ­հան­րա­պես Այս­կով­կա­սից թուրք ա­հա­բե­կիչ­նե­րին վտա­րե­լու մա­սին Հա­յաս­տա­նի և Ռու­սաս­տա­նի պա­հանջ­նե­րին։ Ափ­սոս, որ Ար­ցա­խի օ­կու­պա­ցիա­յից հե­տո միայն։

(շա­րու­նա­կե­լի)

Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Թուրքիայի Հանրապետությունը Մուստաֆա Քեմալ փաշայի ժամանակներից մինչ օրս․ առաջին սիոնիստական պետությունն աշխարհում-3
• Թուրքիայի Հանրապետությունը Մուստաֆա Քեմալ փաշայի ժամանակներից մինչ օրս․ առաջին սիոնիստական պետությունն աշխարհում-2
• Թուրքիայի Հանրապետությունը Մուստաֆա Քեմալ փաշայի ժամանակներից մինչ օրս․ առաջին սիոնիստական պետությունն աշխարհում
• Ժամանակակից «Ադրբեջանի հանրապետությունը» սիոնիստների, անգլո-սաքսոնների և պանթուրքիստների հենակետն է՝ ընդդեմ Իրանի և ՌԴ-ի- 2
• Ժամանակակից «Ադրբեջանի հանրապետությունը» սիոնիստների, անգլո-սաքսոնների և պանթուրքիստների հենակետն է՝ ընդդեմ Իրանի և ՌԴ-ի-1
• Երևա­նի և Ստե­փա­նա­կեր­տի ա­ռա­ջին խն­դի­րը պաշտ­պա­նու­թ­յան եր­կու պե­տա­կան կո­մի­տե­նե­րի շտապ ձևա­վո­րումն է
• Երևա­նի և Ստե­փա­նա­կեր­տի ա­ռա­ջին խն­դի­րը պաշտ­պա­նու­թ­յան եր­կու պե­տա­կան կո­մի­տե­նե­րի շտապ ձևա­վո­րումն է
• Կրկին ու կր­կին՝ «Փա­շի­ն­յա՛ն, հե­ռա­ցի՛ր». սա ժո­ղովր­դի պա­հանջն է
• Փա­շի­ն­յանն ա­մեն օր, կա­մա­վոր հրա­ժա­րա­կան չտա­լով, ըն­դա­մենն ա­պա­ցու­ցում է, որ հա­կա­հայ ու­ժե­րի դրա­ծո է
• Բաց հարց Ռու­սաս­տա­նի ԶԼՄ-նե­րին. Ինչ­քա՞ն կա­րե­լի է ստել Ար­ցա­խի հար­ցում հա­յե­րի «մեղ­քի» մա­սին
• Ռու­սաս­տանը, Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թ­յուն­նե­րի թողտ­վու­թ­յամբ, Թուր­քիա­յին ներս է թո­ղել Այսր­կով­կա­սի մեր մա­սը
• Թուր­քիան մուտք է գոր­ծել տա­րա­ծաշր­ջան ու Ար­ցա­խից սպառ­նում է և՛ Ի­րա­նին, և՛ Ռու­սաս­տա­նին
• Փա­շի­ն­յան, խոս­տո­վա­նիր, գու­ցե Զան­գե­զուրն է՞լ եք ար­դեն վա­ճա­ռել թուր­քե­րին
• Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի­նե­րի մի մա­սը դա­վա­ճա­նել է ողջ հայ ժո­ղովր­դին
• Մեր ժո­ղովր­դին ԱՄՆ-ը, Իս­րա­յե­լը, Անգ­լիան և Թուր­քիան դա­վա­ճան­նե­րի ձեռ­քով «Այսր­կով­կաս­յան Դեյ­թոն» են պար­տադ­րել
• «Ով խա­ղա­ղու­թ­յուն է ու­զում խայ­տա­ռա­կութ­յան գնով, կս­տա­նա և՛ պա­տե­րազմ, և՛ խայ­տա­ռա­կութ­յուն»
• Թեհ­րա­նում ար­դեն ըն­դուն­ված են ինչ-որ պատ­շաճ ո­րո­շում­ներ
• Թեհ­րա­նում ար­դեն ըն­դուն­ված են ինչ-որ պատ­շաճ ո­րո­շում­ներ
• Թեհ­րա­նում ար­դեն ըն­դուն­ված են ինչ-որ պատ­շաճ ո­րո­շում­ներ
• Թեհ­րա­նում ար­դեն ըն­դուն­ված են ինչ-որ պատ­շաճ ո­րո­շում­ներ

Մեկնաբանություններ