ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 

ԱՎԵԼԻ ՊԱՐԶ ՉԵՆ ԱՍՈՒՄ

ԱՎԵԼԻ ՊԱՐԶ ՉԵՆ ԱՍՈՒՄ
25.06.2010 | 00:00

«Rus/News»-ի էջերից Արտյոմ Իվանովսկին երեկ հայտարարել է. «Լեռնային Ղարաբաղում մարտական գործողությունների վերսկսման հնարավորությունը զգալի սպառնալիք է Ռուսաստանի համար։ Նախ, նոր պատերազմը կովկասյան ծայրաստիճան պայթյունավտանգ տարածաշրջանում տարածվելու լուրջ վտանգ է պարունակում։ Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ այդ տարածաշրջանը մի ամբողջ շարք տերությունների շահերի խաչմերուկ է, հակամարտությունն անխուսափելիորեն միջազգային բնույթ կստանա։ Ավելորդ է ասել, որ դրանում ներգրավված կլինի Ռուսաստանը։ Հնարավոր է նաև ենթադրել, որ ղարաբաղյան նոր հակամարտությունը կարող է հանգեցնել Հարավային Օսիայի ու Աբխազիայի հետ Վրաստանի սահմաններում տիրող իրավիճակի սրմանը։ Կա ՄԱԿ-ի «երկնագույն սաղավարտները» կամ ՆԱՏՕ-ի ուժերը տարածաշրջան մտցնելու հավանականություն։ Դա ծայրաստիճան անցանկալի է Ռուսաստանի համար, ուստի օտարերկրյա զորքերի մուտքը կանխելու նպատակով հարկ կլինի հակամարտության գոտի մտցնել ՀԱՊԿ-ի ստորաբաժանումներ` խաղաղարար կամ արագ արձագանքման հավաքական ուժեր, որոնք կտեղակայվեն կողմերի բաժանարար գծի երկայնքով։ Ընդ որում, պետք է ուշադրության առնել այն, որ Հայաստանի վիճակը բարդանում է ռուս-վրացական ներկա հարաբերությունների պատճառով։ Դա գրեթե անվիճելիորեն կբացառի Վրաստանի տարածքով և օդային տարածությունով ռուսական ռազմական օգնության տարանցումը։ Սակայն Ռուսաստանը հայ-ադրբեջանական զինված հակամարտության դեպքում կկանգնի շատ բարդ ռազմաքաղաքական ընտրության առջև։ Մի կողմից, նա, որպես ՀԱՊԿ-ի գծով Հայաստանի դաշնակից, պետք է ռազմական օգնություն ցուցաբերի Երևանին, մյուս կողմից, դա շահավետ լուծում չէ, քանի որ Բաքուն Մոսկվայի համար կարևոր տնտեսական գործընկեր է և ԱՊՀ-ի անդամ։ Այդ պատճառով էլ Ռուսաստանը նորանոր փորձեր է ձեռնարկում` հասնելու դիվանագիտական կարգավորման, քանի որ մարտական գործողությունների սանձազերծման դեպքում կարող է կորցնել աշխարհաքաղաքական ազդեցությունը Հարավային Կովկասում»։
Ադրբեջանցի փորձագետ Մուբարիզ Ահմեդօղլուի կարծիքով էլ` Ադրբեջանի ու ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ճանապարհները բաժանվում են։ «Հայաստանն ու ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը պետք է շատ ջանքեր թափեն, որպեսզի Բաքուն քննարկի իրենց առաջարկությունները։ Այսուհետև Ադրբեջանը կհենվի ՄԱԿ-ի կանոնադրության 51-րդ հոդվածի վրա, որը սահմանում է տարածքային ամբողջականությունը պաշտպանելու երկրի իրավունքը։ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի գործունեության ողջ ընթացքում հայկական բանակն Ադրբեջանին ոչ մի սանտիմետր հող չի վերադարձրել, այդ կառույցը միայն նպաստել է Ղարաբաղում օկուպացիոն վարչակարգի ամրապնդմանը։ Ադրբեջանցի քաղաքագետներին, քաղաքական գործիչներին ու մեկնաբաններին առաջարկում եմ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի գործունեությունը գնահատել կոնկրետ արտահայտություններով, որպեսզի պարզորոշ երևա այդ կառույցի քաղաքականության կործանարարությունը»,- ասել է ադրբեջանցի քաղաքագետը։
Սոնա ՍԻՄՈՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1088

Մեկնաբանություններ