Կյանքի օրոք ես բախտ չեմ ունեցել ճանաչել Տարոն Անդրեասյանին, և ինչպես դուք բոլորդ, նրա մասին իմացել եմ տելեգրամյան ալիքում հրապարակված անհավանական կադրերից։
Ռուսաստանի ռազմավարական պարտությունը փոխելու է աշխարհաքաղաքական դասավորությունը, այդ թվում և մեր տարածաշրջանում։ Արևմուտքի հաջորդ թիրախը լինելու է Իրանը, իսկ այս պահին «միջուկային գործարքի» շուրջ ակտիվությունը, կարծում եմ, Իրանին Ռուսաստանի ռազմական պոտենցիալի նորոգման հարցում հնարավորինս չեզոք պահելն է։
Իմ երջանկահիշատակ համագյուղացուց մի թևավոր խոսք է մնացել շրջանառության մեջ, որը երեկ հիշեցի «Ռուսաստանի մոտալուտ պարտությանը» սրտատրոփ սպասող և այդ պարտությունը ցնծությամբ նշելու պատրաստ հայ «արևմտամետ քյարփինջների» էյֆորիկ դրսևորումների հետ կապված:
Ադրբեջանն օրեր առաջ նախ տեղեկատվական-քարոզչական գրոհ սկսեց Հայաստանի դեմ, իսկ այսօր պաշտպանության նախարարի մակարդակով ազդարարում է, թե սահմանագծին լարվածություն կա, ապա «կոշտ» հանձնարարություն իջեցնում զորքերին իրավիճակը վերահսկելու և պատշաճ հակազդելու համար։
Հայաստանում երբ մեկը փորձում է օգտակար ու խելացի մի բան անել, մի գործ ձեռնարկել, թեկուզ, ասենք, մի անիվ պատրաստել, այդ անիվը դեռ չսարքած, հազարավորները մեկական փայտ առած, վազում, գալիս են, որպեսզի փայտն անվաճաղերի արանքը խցկեն։
Հայտնի ասացվածքը՝ «Մեծ գործերը մեծ զոհեր են պահանջում», այն մասին է խոսում, որ աշխարհակարգ փոխելու նման մեծ գործը առանց մեծ զոհերի հնարավոր չէ, և ուկրաինական ու այլ միջնորդավորված-պրոքսի պատերազմներն ու այլ բնույթի մասշտաբային բախումները մեր աչքերի առջև ընթացող մեծ գործի առաջին քայլերն են միայն: