Նայում էի գինու փառատոնի կադրերը՝ խմած, գինովցած մարդիկ, գինու շիշն ու բաժակը ձեռքերին, օրորվելով անցնում-դառնում են, ու նկատեցի, որ ամեն 100 քաղաքացու անվտանգության համար երևի կես ոստիկան էլ նախատեսված չէր։
Հիմնականում՝ երիտասարդներ, որոնցից ամեն մեկը խմած ժամանակ պոտենցիալ վտանգ է ներկայացնում իրենից, ու էսօր արդեն պարզվում է, որ դանակահարության արդյունքում մեկը սպանվել է, մյուսը՝ վիրավորվել։
Չգիտեմ՝ էդ դեպքը կապ ունի՞ փառատոնի ու նրա խմած մասնակիցների հետ, բայց որ ամեն պահի կարող էր ողբերգության ծավալն ավելի մեծ լինել, դա հաստատ է։ Իսկ ինչո՞ւ, քանի որ մըլիցեն էսօր նախատեսված է էռատոների ու նիկոլների անվտանգության համար, ոչ թե՝ հայ քաղաքացու կյանքի իրավունքի ապահովման։
Մեկ է՝ հայի մահը ծամոն ծամելու նման բան է դարձել էսօր։
Մըլիցու շատ պետքն է՞՝ աշխատավարձը ժամանակին ստանա, նիկոլն էլ եռամսյակը մեկ պրեմյայի հրաման ստորագրի, մնացածի վրա՝ թքած։
Գագիկ Ասատրյան