Իմ երկու ընկերները՝ հանրային գործիչներ Ստեփան Դանիելյանը և Ավետիք Իշխանյանը, անդրադարձել են ԱԺ-ում ընդդիմության ներկայությանը։ Երկուսն էլ այն կարծիքին են, որ նման գործունեությամբ ընդդիմությունը լեգիտիմացնում է այս կառավարության գործունեությունը...

Հայաստանի իրավապահ համակարգի քաղաքական պոռնիկներ՝ մինչև ողնուծուծը ախտահարված քաղաքական կոռուպցիայով, ի՞նչ է, կույր ու խուլ ե՞ք, չե՞ք տեսնում, չե՞ք լսում այն ամենը, ինչը համոզչորեն փաստում է Հայաստանի վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող Նիկոլի և իր ոհմակի կողմից առերևույթ պետական դավաճանությունը՝ արտահայտված նրանց բազմաթիվ հայտարարություններով և այլ գործողություններով, ինչպես նաև անգործության դրսևորումների մի ողջ շարքով, մանավա՛նդ, եթե այդ ամենը գնահատեք իրենց ամբողջության մեջ:

«Բնակիչները պայման են դրել, 10 օր ժամանակ են տվել մտադրությունից հետ կանգնելու համար այլապես պատրաստ ենք կռվի, որ գաք հեռավորությունը տեսնեք կհասկանաք՝ գոյատևման խնդիր է առաջանալու, կենսական նշանակության ճանապարհ է փակվելու։ Փաշինյանն առաջարկել է այլընտրանքային ճանապարհ կառուցել, բայց ժողովուրդը տեղում ընդդիմացել է։

Մարդու սեփական հողն ու տունը, օջախն ու ընտանիքը, այդտեղ ապրելու և արարելու իրավունքի ոտնահարումը, անվտանգության իրավունքի չապահովումը, այն խախտել ցանկանալը, հետո համոզելը, հետո հոգեբանորեն ճնշելը, հետո պատերազմով ու բռնությամբ վախեցնելը այլ բան չէ, քան ահաբեկում, տեռոր:

Խոսելով «հանձնվող տարածքների» մասին, ՀՀ ԱԺ պատգամավոր, Փաշինյան Նիկոլի հետ քավոր-սանիկական հարաբերությունների մեջ գտնվող Ղալումյան Վահեն ասել է.

Գերագույն հողատուն, ֆոլգան ձեռքն առած, հասել է Ոսկեպար, որպեսզի հերթական հանձնվելիք տարածքներում հանցակիցներ հավաքագրի ժողովրդի միջից։ Ու նա կհաջողի…

Երկու տարի է՝ մարդիկ ասում են՝ Խաչատուրովի դեմ էդ ամբողջ թատրոնի նպատակն այն է, որ հեռացնեն գեներալին իր պահած դիրքերից, քանի որ, եթե մոտենան իրեն, ասեն` դիրք հանձնի, համ դիմացի թուրքին է խփելու, համ՝ թիկունքից իրեն մոտեցած թուրքին...

Ալիևը, երբ հրատապ կերպով Հայաստանի հանրապետությունից պահանջում է Ոսկեպար-Բաղանիս հատվածի չորս գյուղերը, միայն Վրաստանի հետ կապող համապետական ճանապարը չէ, որ դնում է վտանգի տակ։ Այն ունի ստրատեգիական մեծագույն նշանակություն։ Բոլորն են խոսում Վրաստան տանող ճանապարհի կսրևորության մասին, բայց ոչ բոլորն են նկատում այն դարանակալ վտանգը, որ սպառնում է մեր երկրին։

Նիկոլ Անհողը գնում հանդիպում է ոսկեպարցիների և Տավուշի մարզի մի քանի այլ սահմանամերձ գյուղերի բնակիչների հետ` տպավորություն ստեղծելով, թե իր կողմից թուրքերին խոստացված 4 գյուղերի հանձնումը Բաքվին, միայն այդ գյուղերի բնակիչների խնդիրն է:

Մեղքս ինչ թաքցնեմ, էսօր տնից դուրս եկա: Որքան էլ որ չեմ ուզում դուրս գալ, որևէ մեկի երեսը տեսնել, բայց դուրս եկա: Հրավիրողը հերիք չի նորագույն փորձությունները պատվով հաղթահարած բացառիկ ընկեր է, դեռ մի բան էլ ավելին, ջավախեցի է՝ Մարոզյան Խաչիկը: Ես ջավախեցի չեմ, բայց Գյումրիից հանգամանքների բերումով, դեռ վաղ մանկությունից տեղափոխվել եմ Երևան՝ հին Ավան, որտեղ լուսահոգի Քոչինյանը լցրել էր ջավախեցիներով: Այսինքն, իմ ամենահարազատ, ամենասրտամոտ ընկերները ջավախեցիներ են, մանկության ընկերներ, որոնք պարգև են ամեն մարդու համար: