Մեր իրականության մեջ շատ բաներ հասնում են աբսուրդի աստիճանի

Ժամանակները ողբերգական են: Բնականաբար, ծանր ենք տանում շատերս, յուրաքանչյուրիս մոտ դա տարբեր կերպ է դրսևորվում: Մեկը բարկանում է, մյուսը՝ տխրում, ոմանք՝ նաև հիասթափվում: Ինձ մոտ զայրույթը շատ է, երբեմն հումորով համեմված գրառումներով փորձում եմ քողարկել այդ զայրույթը, բայց ինձ ճանաչողները գիտեն, որ այդ զայրույթը չի անցնելու այնքան ժամանակ, մինչև ուզածիս չհասնեմ: Տրամաբանությունը երբեմն օգնում է մեղմել զայրույթը, բայց, քանի որ մեր իրականության մեջ շատ բաներ հասնում են աբսուրդի աստիճանի, դա էլ հարցի լուծում չի: Նեգատիվն այնքան շատ է, որ երբեմն մոռանում եմ խոսել այն ամենի մասին, ինչը սիրում եմ: Սիրում եմ ընտանիքս, սիրում եմ հայրենիքս, մեր պատմությունը, մեր մշակույթը, սիրում եմ ընկերներիս, ովքեր ֆիլտրացիայից հետո մնացել են կողքիս, սիրում եմ իրական հայրենասեր, կարգին մարդկանց, բարեկամներիս, սիրում եմ համախոհներիս, իմ տեսակին, սիրում եմ ազնիվներին, խելացիներին, արժեքներ ունեցողներին: Շատ բան կա սիրելու և փառք Աստծուն, որովհետև, եթե դադարեմ սիրել, այլևս գոյություն չեմ ունենա:

Արամ Աբաջյան

Մեկնաբանություններ