Էնպես եմ նախանձում այն մարդկանց, ում հոգում հայրենիքի համ չկա, ովքեր Կաչաղակաբերդի, Գանձասարի, Ամարասի ու Դեդո-Բաբոյի կորուստը համարում են որպես ցավալի դեպք ու անցնում առաջ, ապրում կյանքի նոր զգացումներով։
Աննա-Էրատոն մի քանի եսիմինչերի և եսիմում էր հավաքել կողքին՝ թե բա նրանք հանրային-հասարակական կյանքում, սոցիալական և մեդիա հարթակներում կարծիք ձևավորող և կարծիք ստեղծողներ են ում հետ ինքը «միսիպիսի» վիճակներով քննարկում է կրթությունը հասարակական կյանքի թրենդ դարձնելը:
Մի երևույթ էլ կա, քիչ նկատվող։
Ե՛վ ազգադավը, և՛ նախկին քսմտելիները դաշտ են բերում պրոքսի դեմքերի և խմբերի, որոնք ըստ երևույթին մեկ ծղրիրդի կյանք ունեն ու ընտրությունների հաջորդ օրը կորելու են։
Վերջերս բազմաթիվ դեպքեր եղան, երբ Երևանի մետրոպոլիտենի ԹելՍել-ի տերմինալները քաղաքացիներից ընդունում էին ուղևորափոխադրման գումարը, սակայն ուղևորատոմս չէին տրամադրում: ԹելՍել-ից պարզաբանում էին, որ տերմինալներում թուղթն է վերջացել:
Չորս օր առաջ ԱԺ-ում տեղի ունեցած հանրային լսումների ընթացքում Սրբազան Պայքարի առաջնորգ Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանի խոսքն այն մասին, որ իրեն «հուզում է Քաղաքացիական Պայմանագիր ընտրած 680 հազար հայ մարդկանց ճակատին ՔՊ-ի կողմից դաջվող երկիրը հանձնողների պիտակավորումն ու մեղքը», երկիրն իրականում հանձնող դավաճանների այս խմբակի համար կեղտոտ շահարկումների թեմա է դարձել։
«Ադրբեջանն ու Հայաստանը լուրջ առաջընթաց են գրանցել խաղաղ համաձայնագրի շուրջ բանակցություններում,-ասել է Ադրբեջանի ԱԳՆ ղեկավար Բայրամովը Մեծ Բրիտանիայի արտաքին գործերի, համագործակցության և զարգացման նախարար Սթիվեն Դաութի հետ հանդիպմանը...