…որ Ռադիոտան պատին Բաքվի ու Անկարայի ցուցանակները չկպցնեին, մենք չգիտեի՞նք, որ սրանք թուրք են

1980- ականների բան եմ պատմում: Ռադիոտան պատին փակցված էր մի ցուցանակ, որի վրա իրենց լավագույն աշխատակիցների նկարներն էին: Առաջին դասարան էի, Ռադիոտան կողքին գտնվող այն ժամանակ Մաքսիմ Գորկու, հետագայում Լևոն Շանթի անվան դպրոցն էի հաճախում: Դասերից հետո երջանկահիշատակ պապիկս գալիս էր ինձ հետը տանում Ռադիոտուն:

Ամեն անգամ այդ ցուցանակի մոտ կանգնեցնում ասում էր՝ Արամ ջան, պիտի այնպես անես, որ ուր էլ գնաս, առաջինը քո նկարը փակցնեն: Ինչպես գլխի ընկաք, այդ ցուցանակի վրա առաջինը պապիկիս նկարն էր:

Ով չգիտի ասեմ, որ Հայաստանում հեռուստատեսության հիմնադիրներից մեկի, արվեստի վաստակավոր գործիչ՝ Գևորգ Աբաջյանի թոռն եմ:

Հիմա չեմ գրի այն մասին, թե ինձ համար ինչ մոտիվացիա են եղել նման դրվագները: Միայն կասեմ, որ հետագայում ինքս էլ եմ աշխատել Ռադիոտան շենքում, ԱրմենԱկոբ հեռուստաընկերությունում:

Այսօր իմացա, որ Ռադիոտան պատին կախել են ժամացույցներ, որոնք ցույց են տալիս Բաքվի և Անկարայի ժամանակները: Անունն էլ դրել են, որ հաղորդավարները լավ կողմնորոշվեն, թե որտեղ ժամը քանիսն է:

Կարճ կասեմ, ինչի, որ Ռադիոտան պատին Բաքվի ու Անկարայի ցուցանակները չկպցնեին, մենք չգիտեի՞նք, որ սրանք թուրք են:

Ռադիոտան պատերը թուրքական հետքերից մաքրելը կարծում եմ առաջին հերթին այնտեղ աշխատող ընկերներիս գործը պետք է լինի, երբ ասեն կմիանամ իրենց, իսկ էս թուրքերից մեր երկիրը մաքրելու գործը բոլորինս է:

Արամ ԱԲԱՋՅԱՆ

Մեկնաբանություններ