Ես հաճախ եմ մտածում էֆեկտիվության մասին, լինի դա անհատի, ընկերության կամ պետության մակարդակում։ Բիզնես աշխարհում մի հայտնի արտահայտություն կա. «Մշակույթը նախաճաշին կուլ է տալիս ռազմավարությունը»։ Այսինքն, կազմակերպության կամ պետության ներքին մշակույթը միշտ ավելի ուժեղ է, քան ցանկացած ռազմավարություն, որքան էլ որ այն խոստումնալից կամ հիմնավորված թվա։ Սակայն կարևոր է հասկանալ, թե ինչ է նշանակում «մշակույթն» այս համատեքստում:
Մշակույթը ներառում է այն արժեհամակարգը, համոզմունքները, վարքագիծը և աշխատանքային մոտեցումները, որոնք ձևավորվում են կառույցի ներսում: Դա այն է, թե ինչպես են մարդիկ աշխատում միասին, ինչպես են շփվում միմյանց հետ, ինչպես են վերաբերվում իրենց խնդիրներին և մարտահրավերներին:
Այս արժեքները և վարքագիծը, ի վերջո, որոշում են, թե ընկերությունը կամ պետությունը որքան լավ կկարողանա իրականացնել իր ռազմավարությունը: Եթե չկա զարգացած մշակույթ, որտեղ առկա են վստահություն, համախմբվածություն և պատասխանատվության բարձր զգացում, նույնիսկ ամենալավ պլանավորած ռազմավարությունն անկատար կմնա։ Արդյունավետությունը կախված է ոչ միայն լավ մտածված ռազմավարությունից, այլ առաջին հերթին այն մշակույթից, որով կառույցը գործում է։ Եթե մշակույթը թույլ է, կառույցը չի կարող առաջ շարժվել արդյունավետորեն։
Հետևաբար, թե՛ անհատների, թե՛ կազմակերպությունների, և թե՛ պետությունների համար մշակույթի զարգացումը էֆեկտիվության ու հաջողության հասնելու առանցքային գործոնն է: Առանց դրա զարգացումներն ու ռազմավարությունները դատապարտված են անհաջողության։
Բոլոր արդյունավետ ընկերությունների և պետությունների հիմքում ընկած է այդ ձևավորված մշակույթը, որը մշտապես ապահովում է երկարատև ու կայուն արդյունքներ։
Հարություն Ղուկասյան