20-րդ դարում մենք այնպիսի տրիումֆալ պիկեր ունեցանք՝ ռազմական, գիտական ու տնտեսական, մշակութային, որ մի քանի հազարամյակ մեզ կհերիքեր՝ ճիշտ ապրելու:
Կորցրինք պահը, չգնահատեցինք՝ էն գլխից էլ, էս գլխից էլ:
Դե ինչ, եկել է սրանք չգնահատելու հատուցման ժամը, ո՛չ լացելով, ո՛չ հայհոյելով, ո՛չ էլ անիծելով ոչինչ հետ չենք բերի:
Տերն ամեն անգամ մի տեղ չի հավաքում ուժերը, նաև դաժանորեն պատժել գիտի՝ արյուն-արցունքով տրվածը գետը լցնող հիմարին:
Մենք մեր ձեռքը տարել ենք՝ մեր աչքը հանել ու շարունակում ենք հանել հանցավոր անտարբերությամբ՝ երկրի, գերիների, քաղբանտարկյալների, ամեն-ամեն ինչի, նույնիսկ ինքներս մեր նկատմամբ:
Իրոք որ՝ զերոյական կետ, մարդն ամեն ինչ պարզ-պարզ ասել է, թամամ խոսքն էլ էշին են ասում:
Հո չէ՞ր ասելու, որ զերոյական կետում մարմինն անշարժանում է, ու թշնամին հենց այդ պահին է վրա տալիս:
Սուսաննա Բաբաջանյան