Հայաստանում երբ մեկը փորձում է օգտակար ու խելացի մի բան անել, մի գործ ձեռնարկել, թեկուզ, ասենք, մի անիվ պատրաստել, այդ անիվը դեռ չսարքած, հազարավորները մեկական փայտ առած, վազում, գալիս են, որպեսզի փայտն անվաճաղերի արանքը խցկեն։
Ու այդպես իրար նախանձելով, իրար խաբելով, իրար հոշոտելով, մեր տգիտության և գարշելի բնավորության պատճառով մեր ողջ ունեցածը կորցնելով, թշմամուն օգնելով, որ մեզ ջնջխի, մի կերպ հասել ենք 21-րդ դար։ Ու հազարամյակների ընթացքում ոչ մի դաս չենք քաղել մեր սխալներից։ Եվ շարունակում ենք պնդել, որ մենք միշտ ճիշտ ենք, ազնիվ, խելացի և անմեղ։ Որ մեղավորը ուրիշներն են, բոլորը` բացի մեզանից։