Քանի դեռ կենդանի է հիշողությունը

Ջնջել, այսինքն, վերացնել, այսինքն, սրբել հետքերը, այսինքն, չունենալ մի բան, ինչը եղել է, այսինքն, վտանգ զգալ դրա գոյությունից և կամ անկարևորությունից, այսինքն, կարծել, որ դրա չգոյությունն ազատում է նրա համար ունեցած պարտքի զգացումից: Հրճվել այն մտքից, որ ամեն բան կարելի է ջնջել, հետո տխրել միևնույն մտքից, հետո դառնալ անտարբեր, երբ ձեռքիդ համար սովորական պիտի դառնա ոչնչացման շարժումը, հետո նույնացնել ջնջելն ու սրբագրելը և բավականություն ստանալ այդ խորամանկ նմանեցումից:

Ջնջվածը լրացնել մեկ այլ բանով, լրացվածը ջնջել, լրացնել ջնջված լրացումը, դա էլ անհետացնել, փոփոխել, նորացնել, թարմացնել, չթողնել անհաստատ ոչինչ, կասկածել ցանկացածի լինելու իրավունքին, ցանկացածի համար ջնջոց դառնալ ու մեծահոգի լինել` չջնջելով: Եվ այդպես ապրել երջանիկ ու գոհունակ, մինչև այն պահը, երբ վրա կհասնի ինքնաջնջումի անխուսափելի վայրկյանը:

Ջնջվել` այդպես էլ չհասկացած, որ ամեն ինչ կարել է ջնջել, բացի մի բանից` ջնջվածի մասին հիշողությունից: Եվ քանի դեռ կենդանի է այդ հիշողությունը, յուրաքանչյուր ջնջում կորցնում է իր իմաստը:

Հովիկ Չարխչյան

Մեկնաբանություններ