Լիդերի անվերջ փնտրտուք

Մեր հասարակությունը տարիներ շարունակ փնտրում է մի մարդ, ով..., և սկսում է թվարկել բազմաթիվ արժանիքներ ու բնավորության գծեր, սուբյեկտիվ կարծիքի կամ անձնական համակրանքի վրա հիմնված մտքերի կամ ցանկությունների, երբեմն նույնիսկ անիրական կամ միֆական լիդերի մի կերպար, ով պետք է գա և «փրկի» մեզ (ինչից կամ ումից՝ պարզ չէ)։ Ու հենց այս լոգիկայով լիդեր ընտրելը մեզ դրեց 2018-ից հետո տեղի ունեցած դեպքերի ու դրա հետևանքների առջև։

Սակայն ստեղծված իրավիճակում, երբ ազգը կանգնած է կործանման, իսկ հանրապետությունը՝ լուծարման եզրին, առաջնային են ոչ թե այն դրական կողմերը կամ արժանիքները, որոնք կվերագրվեն ենթադրյալ առաջնորդին, այլ այն, թե արդյոք ունա՞կ է նա համախմբելու ժողովրդին իր շուրջը։ Դա է այսօր թելադրում իրավիճակը։ Ուստի դադարեցրե’ք լիդերի անվերջ փնտրտուքները, որովհետև գուցե այդպիսին երբեք չգտնվի, և ի՞նչ է, պետք է հավերժ հանդուրժե՞նք թրքահպատակ իշխանությանը. Իհարկե՝ ո՛չ։

Իրողությունները թելադրում են, որ եկել է վճռական պահը, և եթե հիմա մենք չհամախբվենք ու միասնական ուժերով իշխանափոխություն չանենք, արդեն կարող է չլինել Հայաստանը, գիտակցե՛ք սա։

Անհրաժեշտ է մտածել ոչ թե լիդերի մասին, կամ թե ով է լինելու հաջորդ վարչապետը, նախագահը, ընդդիմության առաջնորդը և այլն, այլ մտածել՝ ինչպես համախմբվել ու վերջապես վռնդել ազգակործան նիկոլին վարչապետի աթոռից (որից նա կառչած է և ոչ մի կերպ այն չի ուզում թողնել) և հետո արդեն մտածել նոր վարչապետի մասին (ըստ իս, ժամանակավոր կառավարությունը այս դեպքում շատ լավ տարբերակ է)։ Ըստ էության պարտված, թե՛ արտաքին, թե՛ ներքին քաղաքականության մեջ բոլոր ոլորտները ձախողած ղեկավարը պետք է հեռանա։

Վերադառնալով լիդերության թեմային՝ ասեմ, որ պատմության մեջ չկա մի այնպիսի առաջնորդ կամ ղեկավար, որը կվայելի իր ժողովրդի 100%-անոց աջակցությունը և վստահությունը։ Չի կարելի նաև կատարյալ լիդերի կերպար ստեղծել, որովհետև, ինչպես գիտենք, իդեալական մարդիկ չկան, և բոլորս ունենք մեր թերությունները։

Շատերի մոտ հարց կծագի, թե ինչու՞ այս ամենը երկար-բարակ գրեցի. պատասխանեմ. երբ ընդդիմությունից ինչ- որ մի առաջնորդ ստանձնում է այդ լիդերի դերը, մեր հասարակությունը նախընտրում է նրա մեջ փնտրել թերություններ, բայց ոչ երբեք համախմբվել նրա շուրջը, այո՛, գուցե նա լավ լիդեր չէ, բայց նրանից բացի ուրիշ մարդ չկա, չէ՞, իսկ նիկոլին փոխելու անհրաժեշտությունը դեռ մնում է, և այսպես բոլորին անուն կպցնելով է, որ այս պատուհասը դեռ վարչապետ է, հետևաբար, մեղավորը ոչ թե լիդերն է, որը չկա, այլ հասարակությունը, որը փնտրում է լիդերի իդեալական կերպար։

Ընդունեք լիդերին իր թերություններով, և հաղթանակն անխուսափելի է։

Փայլակ Չոբանյան

Մեկնաբանություններ