Թեժ դիտարկումներ-2

ՀՀ ներկայիս իշխանության մեծագույն մեղքը, անշուշտ, ազգային աղետ սանձազերծելն է՝ ի դեմս հայաթափված Արցախի և Հայաստանի կորուսյալ մի շարք տարածքների: Բայց դրան չզիջող մեղք ու հանցանք է նաև հայ ժողովրդին ներքինու վերածելու ճիգերը:

ՀՀ կառավարիչները, նախ, զգուշավոր, ապա բացահայտ ու լկտիաբար ջանում են երկիրն ամորձատել իր ազգային ու պատմական կերպից՝ հանրության մեջ սերմանելով ապազգայնություն, վախ, անկարողություն, ինքնադատապարտվածություն, թշնամու առջեւ ծնկելու «ձիրք» և այլասերիչ ուրիշ արատներ: Իշխանությունն իր ներքինի բնույթը փորձում է արմատավորել ժողովրդի մեջ, Հայաստանն ու հայ ազգը վերափոխել իր ողորմելի կերպարին համաձև: Կտրականապես անթույլատրելի է:

ՀՀ քաղաքական վերնախավն ու իր կատարածուները դրսերում ինքնամեծարվում են ժողովրդավարական հովերով: Կեղծ տեսարաններ. Հայաստանը ժողովրդավարական երկիր չէ, և հեռու է այդ մակարդակից: ժողովրդավարություն, իրոք, հնարավոր է միայն զարգացած երկրներում, իսկ Հայաստանը դեռևս հետամնաց է՝ իր տնտեսական, հասարակական ու քաղաքական խորքային բովանդակությամբ: Իրավ ժողովրդավարական երկրում այս կարգի հայրենադավություն ու ազգուրացություն, այսպիսի ծավալուն հանրային անբարոյականություն չի կարող լինել: Ժողովրդավարական երկրում պարտվածները, դավաճանները, ապիկարները, պատեհպաշտներն ու ամենայն արկածախնդիրները երկրորդ անգամ չեն վերընտրվում և երկիրը անարգել քարշում դեպի անդունդ:

Ժողովրդավարությունն այն է, երբ ասպարեզ ու վերին հարթակներ են հանվում արժանավորներն ու լավագույնները, նվիրյալները, ազգի ու երկրի իրավ պահապանները:

Ներկա պահին Հայաստանը կալանված է ստորաքարշ, սնանկ ու անփառունակ ժողովրդավարությամբ: Այս կարգի ժողովրդավարությունը մահացու է հայոց երկրի համար:

Հրանտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ