ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ դուրս կգա նախագահական ընտրապայքարից, եթե բժիշկները պարզեն, որ ինքն առողջական խնդիրներ ունի։ «Անկեղծ ասած, ես կարծում եմ, որ միակ բանը, որ տարիքը բերում է, իմաստությունն է»,- հավելել է Բայդենը։ Ավելի վաղ նա ասել էր, որ կհրաժարվի նախընտրական մրցապայքարից միայն այն դեպքում, եթե Աստված իրեն ասի դա անել։               
 

Հո­գե­բա­նա­կան ծա­ռա­յութ­յուն­նե­րի կազ­մա­կեր­պու­մը՝ հա­մա­վա­րա­կի ու հետ­հա­մա­վա­րա­կի շր­ջա­նում

Հո­գե­բա­նա­կան ծա­ռա­յութ­յուն­նե­րի կազ­մա­կեր­պու­մը՝  հա­մա­վա­րա­կի ու հետ­հա­մա­վա­րա­կի շր­ջա­նում
10.04.2020 | 14:27
Հան­րու­թյան շր­ջա­նում տի­րող տրա­մադ­րու­թյուն­նե­րի, հա­մա­վա­րա­կի օ­րե­րին և դրա­նից հե­տո ի հայտ ե­կող հնա­րա­վոր հո­գե­բա­նա­կան խն­դիր­նե­րի ու դրանց հաղ­թա­հար­ման ձևե­րի մա­սին է մեր զրույ­ցը հո­գե­բան, հո­գե­թե­րապևտ ԱՐ­ՄԱՆ ԲԵ­ԳՈ­ՅԱ­ՆԻ հետ:
-Ինչ­պե՞ս է անդ­րա­դառ­նա­լու այս հա­մա­վա­րա­կը մի­զո­ֆո­բիա (աղ­տոտ­վե­լու վախ) ու­նե­ցող մարդ­կանց վրա: Կամ ինք­նին կա­րո՞ղ է պատ­ճառ դառ­նալ ֆո­բիա­նե­րի, ո­րոնք կպահ­պան­վեն նաև ար­տա­կարգ դրու­թյան ա­վար­տից հե­տո:
-Ար­դեն իսկ տագ­նա­պա­յին խան­գա­րում­նե­րի նկատ­մամբ նա­խատ­րա­մադր­վա­ծու­թյուն ու­նե­ցող մարդ­կանց մոտ նկատ­վում են տա­րաբ­նույթ վա­խեր, ան­հան­գս­տու­թյուն: Մարդ­կանց ան­հան­գս­տաց­նում են ոչ միայն կո­րո­նա­վի­րու­սի հետ կապ­ված ա­ռող­ջա­կան հնա­րա­վոր խն­դիր­նե­րը, այլև թե կա­րան­տի­նի հետևան­քով ֆի­նան­սատն­տե­սա­կան ինչ վի­ճակ­նե­րում են հայ­տն­վե­լու: Կա­րան­տի­նի հետևան­քով տա­նը մնա­լով՝ ա­վե­լի է ամ­րապ­նդ­վում հար­մա­րա­վե­տու­թյան գո­տու զգա­ցո­ղու­թյու­նը, և դրա­նից դուրս գա­լը հե­տա­գա­յում ա­վե­լի դժ­վար է լի­նե­լու: Մյուս կող­մից՝ հնա­րա­վոր է, որ տագ­նա­պա­յին խան­գա­րում­նե­րով մարդ­կանց մոտ այս ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծում տագ­նա­պի զգա­ցո­ղու­թյան ան­հե­տա­ցում լի­նի. երբ ռեալ են ըն­կա­լում վտան­գը, տվյալ դեպ­քում՝ Covid-19 հա­մա­վա­րա­կը, տագ­նա­պա­յին չհիմ­նա­վոր­ված դրսևո­րում­նե­րը կա­րող են երկ­րորդ պլան մղ­վել:
-Ի՞նչ պետք է ա­նեն հո­գե­բան­նե­րը՝ հան­րու­թյա­նը (անհ­րա­ժեշ­տու­թյան դեպ­քում՝ ա­ռան­ձին մարդ­կանց) անհ­րա­ժեշտ օգ­նու­թյուն տրա­մադ­րե­լու հա­մար:
-Երբ հարց­նում ենք՝ ի՞նչ պետք է ա­նեն հո­գե­բան­նե­րը, եր­կու դի­տա­կե­տից պետք է նա­յենք հար­ցին: Ի՞նչ պետք է ա­նի հո­գե­բա­նը որ­պես մաս­նա­գետ, երբ ի­րեն դի­մում են: Իսկ կազ­մա­կերպ­չա­կան տե­սա­կե­տից ա­ռող­ջա­պա­հա­կան հա­մա­կար­գը պետք է կոն­սո­լի­դաց­նի հո­գե­կան ա­ռող­ջու­թյան ո­լոր­տը, մաս­նա­վո­րա­պես՝ հո­գե­բան­նե­րի ու­ժե­րը և ուղ­ղոր­դի կոնկ­րետ կեր­պով կոնկ­րետ խն­դիր­նե­րի լուծ­մա­նը: Այ­սօր ու հատ­կա­պես հետ­հա­մա­վա­րա­կի շր­ջա­նում ա­ռաջ­նա­յին անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն է հո­գե­բա­նա­կան ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րի կազ­մա­կեր­պու­մը: Ին­չու եմ ա­սում` հետ­վա­րա­կի շր­ջա­նում, ո­րով­հետև հի­մա կան ա­վե­լի ա­ռաջ­նա­յին խն­դիր­ներ (հա­մե­նայն դեպս այդ­պես են ըն­կալ­վում)` ֆի­նան­սատն­տե­սա­կան, ֆի­զի­կա­կան ա­ռող­ջու­թյան պահ­պան­ման և այլն: Երբ վտանգն անց­նի, մարդ­կանց պետք կլի­նի ո­րա­կյալ հո­գե­բա­նա­կան ա­ջակ­ցու­թյուն: Մինչ այս պա­հը դա ա­նում են ա­ռան­ձին մաս­նա­գետ­ներ կամ հո­գե­բա­նա­կան ծա­ռա­յու­թյուն­ներ ի­րենց ռե­սուրս­նե­րով:
-Մար­դիկ կար­ծես բա­ժան­վել են եր­կու խմ­բի՝ վա­րա­կա­կիր­ներ (այդ թվում՝ ար­դեն բուժ­ված­ներ) և հնա­րա­վոր վա­րա­կա­կիր­ներ: Հո­գե­բա­նա­կան խն­դիր­նե­րը, ըստ այդմ՝ նաև տրա­մադր­վող հո­գե­բա­նա­կան օգ­նու­թյու­նը, ա­ռանձ­նա­նու՞մ են:
-Հա­յաս­տա­նյան հո­գե­բան­նե­րի այ­սօր­վա սե­րուն­դը նման հա­մա­վա­րա­կով պայ­մա­նա­վոր­ված հո­գե­բա­նա­կան խն­դիր­նե­րի հետ չի բախ­վել, ու դժ­վա­րա­նում եմ միան­շա­նակ պա­տաս­խա­նել հար­ցին։ Այս­տեղ խն­դի­րը ոչ թե հենց ֆի­զի­կա­կան ա­ռող­ջու­թյան կար­գա­վի­ճակն է, այլ թե ինչ­պի­սին է մար­դու մո­տե­ցու­մը երևույ­թին, վտան­գին: Կան մար­դիկ, որ զգոն են, բայց խու­ճա­պի չեն մատն­վում, ո­մանք հեր­քում են Covid-19-ի վտան­գա­վոր լի­նե­լը ու դա­վադ­րու­թյուն­նե­րի տե­սու­թյուն­նե­րի են հա­վա­տում, մար­դիկ էլ կան, որ ծայ­րա­հեղ խու­ճա­պած են, ին­չը դրսևոր­վում է նրանց վար­քագ­ծում ու ա­պա­գա­յի մա­սին կան­խա­տե­սում­նե­րում: Ար­դեն իսկ նման այ­ցե­լու­նե­րի հոսք կա, որ հա­մոզ­ված են՝ սպաս­վում են սով, տն­տե­սա­կան ճգ­նա­ժամ և այլն: Դրա մա­սին (տն­տե­սա­կան ճգ­նա­ժա­մի) խոս­վում է, բայց նրանց ըն­կա­լու­մը մի քիչ ա­վե­լի ա­պո­կա­լիպ­տիկ է:
-Այս օ­րե­րին հու­մո­րա­յին գրա­ռում­նե­րի հե­ղեղ է սոց­ցան­ցե­րում: Ար­տա­կարգ դրու­թյու­նը հաղ­թա­հա­րե­լու կեր­պը ազ­գա­յին ա­ռանձ­նա­հատ­կու­թյան հետ կապ ու­նի՞: Այլ կերպ ա­սած՝ ինչ­պե՞ս ենք մենք՝ հա­յերս, ելք գտ­նում դժ­վար ի­րա­վի­ճակ­նե­րում:
-Հու­մո­րը պաշտ­պա­նա­կան մե­խա­նիզմ է, որ բնո­րոշ է բո­լո­րին, ան­կախ ազ­գա­յին պատ­կա­նե­լու­թյու­նից: Ի­րա­կա­նում հու­մո­րի առ­կա­յու­թյո­նը խո­սում է այն մա­սին, որ մար­դիկ փոր­ձում են այդ կերպ մեղ­մել ի­րենց ան­հան­գս­տու­թյու­նը: Նմա­նա­տիպպ հարց է­լի է հն­չել, ես ա­սել եմ, որ պա­տաս­խան չու­նեմ: Իմ կար­ծի­քով, դժ­վար թե լի­նի ազ­գա­յին տար­բեր­վող գիծ: Միայն կա­րե­լի է ա­սել, որ վեր­ջին տաս­նա­մյակ­նե­րին ան­ցել ենք ա­մե­նա­տար­բեր խն­դիր­նե­րի մի­ջով, ո­րո­շա­կի փոր­ձա­ռու­թյան ար­դյուն­քում կա­րող են ձևա­վոր­ված լի­նել նաև կա­ռու­ցո­ղա­կան պաշտ­պա­նա­կան մե­խա­նիզմ­ներ:
-Այս օ­րե­րին անց­կաց­վում են մշա­կու­թա­յին տա­րա­տե­սակ ֆլեշ­մո­բեր, առ­ցանց նա­խագ­ծեր՝ հա­մերգ, թատ­րոն, ըն­թեր­ցա­նու­թյուն և այլն: Ին­տե­լեկ­տուալ ժա­մա՞նցն է կարևոր­վում այս ի­րա­վի­ճա­կում, թե՞ ար­վես­տի ու­ժը:
-Ես ա­վե­լի պարզ եմ տես­նում այդ ա­մե­նի բա­ցատ­րու­թյու­նը: Երբ մեզ հա­մար սո­վո­րա­կան դար­ձած պա­հանջ­մուն­քնե­րի բա­վա­րար­ման ե­ղա­նակ­նե­րը չկան, մենք փոր­ձում ենք այ­լընտ­րան­քա­յին ձևեր գտ­նել: Մար­դիկ հոգևոր պա­հանջ­մունք­ներ ու­նեն՝ թատ­րոն գնալ, ե­րաժշ­տու­թյուն լսել: Նույ­նը կա­րող ենք ա­սել այդ ա­մե­նը ի­րա­կա­նաց­նող­նե­րի մա­սին: Ե­րա­ժիշ­տը, որ չու­նի հնա­րա­վո­րու­թյուն հա­մերգ կազ­մա­կեր­պե­լու հա­մա­պա­տաս­խան վայ­րե­րում, ի­րա­կա­նաց­նում է դա առ­ցանց: Եվ սա վե­րա­բեր­ում է ոչ միայն մշա­կույ­թի, այլև տար­բեր ո­լորտ­նե­րի մաս­նա­գետ­նե­րին:
-Որ­պես հո­գե­բան՝ ի՞նչ դրա­կան մի­տում եք նկա­տում այս ի­րա­վի­ճա­կում:
-Դրա­կան է այն, որ մար­դիկ հնա­րա­վո­րու­թյուն ու­նեն վե­րաի­մաս­տա­վո­րե­լու ի­րենց կյան­քը, վե­րագ­նա­հա­տե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը, փոք­րիկ ու­րա­խու­թյուն­նե­րը՝ սր­ճա­րա­նում նս­տե­լը, ըն­կեր­նե­րին հան­դի­պե­լը և այլն...
Զրույցը՝ Ար­մի­նե ՍԱՐԳ­ՍՅԱ­ՆԻ
Դիտվել է՝ 7316

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ