ՀԱՊԿ-ի վերլուծական ծառայությունը գործում է շուրջօրյա և ուշադիր հետևում է Կուրսկի շրջանում իրավիճակի զարգացմանը՝ հայտնել են ռազմական դաշինքի մամուլի ծառայությունից։ Կազմակերպությունը խոստացել է սահմանված ժամկետում իրականացնել բոլոր անհրաժեշտ ընթացակարգերը՝ Ռուսաստանի կողմից ռազմական օգնության խնդրանքի դեպքում, սակայն մինչև օրս Կուրսկի շրջանում ստեղծված իրավիճակի առիթով Ռուսաստանի կողմից նման դիմում չի եղել։                
 

Քաղաքականությունն արվեստագետին չի խնայում

Քաղաքականությունն արվեստագետին չի խնայում
02.07.2019 | 00:58

Արվեստագետն ու մշակութային գործիչն ինչքան հեռու մնան քաղաքականությունից, այնքան ժողովուրդը կսիրի ու կհարգի նրանց: Մեր ծնողները լավ են հիշում Կարեն Դեմիրճյանի խնդրանքով Բաքու ժողովուրդների բարեկամության ինչ-որ փառատոնի մեկնած սիրված դերասանուհի Վիոլետ Գևորգյանին, որին հասարակությունը դատապարտեց Ղարաբաղյան շարժման բուռն ցասման ազդեցության ներքո: Հայ հանդիսատեսի համար մոտ 800 անգամ «Աշնան արև» խաղացած Վիոլետ Գևորգյանին մարդիկ նույն ջերմությամբ ու կարոտով ընդունեցին տարիներ առաջ, երբ Սունդուկյանի թատրոնի բեմում տոնում էին նրա 70-ամյակը: Վիրավորանքն այնքան մեծ էր, որ դերասանուհին հենց բեմում հայտարարեց՝ հայրենիք մշտական բնակության չի վերադառնա: Քաղաքականությամբ զբաղվելու պատճառով մարդիկ հիասթափվեցին նաև երգչուհի Շուշան Պետրոսյանից, մոռացան նրա հրաշալի կատարումները՝ առաջին պլանում տեսնելով խորհրդարանականի մանդատը:

Խորհրդային տարիների «զոհերից» էր նաև Հարութ Փամբուխչյանը՝ Ձախ Հարութը: Նրա անկաշկանդ արվեստը կոմունիստական կուսակցության վերին էշելոնների քիմքին հաճելի լինել չէր կարող, տարիներ պահանջվեցին, որ հայրենիքից արտաքսված երգիչը Հայաստան գա, նորից երգի իր հանդիսատեսի համար: Օրեր առաջ կրկին նրա մեծ մենահամերգն էր, որին ներկա էր վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, որի աջակիցները մեկ տարի առաջ ԱՄՆ-ում բեմից իջեցրել էին Ձախ Հարութին՝ մեղադրելով, թե նա «ՀՀԿ-ի երգիչն է»: Մեկ տարի առաջ հայաստանյան իշխանությունների ու իշխանություններին հարող մշակութային գործիչների կողմից չդատապարտվեց միջադեպը, իսկ այսօր արդեն էլիտայի ներկայացուցիչներն ըմբոշխնում են Փամփուխչյանի արվեստը: Մեկ այլ միջադեպ նույնպես մնացել է հիշողությանս մեջ. հերթական համերգի ժամանակ Հարութ Փամբուխչյանը, բեմական էթիկային բնորոշ կարգով, գլուխ էր խոնարհում համերգին ներկա ՀՀԿ-ական հանդիսատեսի առջև, ինչն այսօրվա իշխանության մի շարք ներկայացուցիչների անողոք քննադատությանն էր արժանացել, թե «իշխանություններին հնազանդության երդում է տալիս»: Հիշում եմ նաև, որ 2013-ի խորհրդարանական ընտրություններին ընդառաջ նա ու Ռուբեն Հախվերդյանը Ազատության հրապարակում համերգ էին տալիս՝ հաջակցություն Րաֆֆի Հովհաննիսյանի գլխավորած «Ժռանգություն» կուսակցության: Բայց դա քաղաքական գործընթացներում «թաթախվել» չէի համարի, որովհետև մարդն ազնվորեն բացատրեց՝ ինչու էր երգում այդ օրը: Հայաստանից մեկնելուց հետո իրեն այնտեղ դիմավորողն ու ընդունողը Րաֆֆի Հովհաննիսյանն է եղել: Հյուրընկալել է իր տանը, նեցուկ եղել օտար երկրում հաստատվելու ու կայանալու հարցում, Փամբուխչյանն էլ այդ օրը շնորհակալություն էր հայտնում այդ ամենի համար:


Մշակութային գործիչն անուղղակիորեն քաղաքականությամբ պետք է զբաղվի այն ժամանակ, երբ հասարակության ցասումը մեծ է, մարդկանց՝ տարբեր թևերի բաժանվելը՝ ակնհայտ: Հորդորի, խորհուրդ տա չտարանջատվելու և իր արվեստով բոլորին միավորի: Այսօր, ցավոք, նման արվեստագետներ, կարելի է ասել, չունենք: Գրեթե բոլորը զբաղվում են քաղաքականությամբ, գրառումներ անում սոցցանցերում, սատարում կամ պախարակում որևէ ուժի, շնորհակալություն հայտնում քաղաքական գործիչներին: Հարց՝ հասարակ մարդու համար ստեղծագործողն ու նրան շնորհակալություն հայտնողը ո՞վ է:


Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3224

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ