Աստծո կանչը
Նոյեմբերի 6
Զորությունը ձեր պատկերացրածի պես մի համապարփակ ուժ չէ, որ տագնապի ժամին ձեզ օգնության եք կանչում: Զորությունը պարզապես նույն Ինքը Գործող Աստվածն է:
Երբ Իմ հետևորդներից որևէ մեկը, անգամ նրանցից ամենատկարը, թույլ է տալիս, որ Աստված գործի իր միջոցով, այդ ժամանակ նրա արած բոլոր գործերը կատարյալ են լինում:
Այս մտածումն ունեցիր հատկապես այն օրերին, երբ անելիքներ առանձնապես չունես:
Հասկացիր, ջանա շարունակ տեսնել, որ դու չես հեղինակը հզոր գործերի, այլ քո մեջ գործող Աստվածային Հոգին է այդ ամենի կատարողը:
Ինչպես արդեն ասել եմ, քո միակ անելիքը պետք է լինի` քո անձը և քո «ես»-ը սպանելն ու հեռու վտարելը:
Ընտիր ուրագը վարպետի ձեռքում շատ որակով գործեր կկարողանա կատարել: Այդ նույն ուրագը անվարժ տղեկի ձեռքում ոչ մի բան չի կարող անել:
ՈՒրեմն հիշիր, որ ոչ թե գործիքը, այլ այն օգտագործող ձեռքն է արդյունք տվողը:
Հիշիր նաև, որ ոչ մի օր չպետք է կորած համարել, եթե այդ օրը մի որևէ հոգևոր Ճշմարտություն ավելի պարզ ու հստակ է դարձել քեզ համար: Ոչ մի օր չի կարող կորած համարվել, եթե այդ օրը տրամադրվել է, որ Ես գործածեմ: Իմ այդ գործածությունը կարող է և չտեսնվել քո կողմից, բայց այդ ինձ թող:
Դու միայն բնակվիր Իմ մեջ, և թող որ` Ես էլ քո մեջ օթևանեմ, որպեսզի կարողանաս առատ պտուղներ տալ:
Պտուղը ճյուղերի գործը չէ. թեև ճյուղերը հպարտորեն նրանց կրում են իրենց վրա:
Պտուղը որթատունկի գործն է, որ իր կենսահյութը արմատներից շարունակ ճյուղերին է մղում:
Ես Որթատունկն Եմ, դուք` ճյուղերը: