Մի անհարմար հարց տամ. եթե ուղեվարձը 150 դրամ ա, իսկ փողոցի թելսելի սարքը 50-դրամանոց չի ընդունում՝ մենակ 100, 200 ու 500 դրամանոցներ ա ընդունում ու մանրն էլ չի վերադարձնում, ո՞նց կարելի ա 150 դրամով 150-դրամանոց տոմս առնել։ Էդ ֆոկուսը ո՞նց են անում։

Ձյունը հույս ա։ Երբ փողոցները ծածկվում են ձյան հաստ շերտի տակ, թվում ա, թե գարնանը, երբ ձյունը հալվի, տակից նոր փողոցներ են դուրս գալու, ու նոր ճանապարհներ են բացվելու։ Իսկ երբ ձյան տակից գլուխը հանում ա ձնծաղիկը, ավելի ես սկսում հավատալ, որ ձյան տակ հրաշք ա թաքնված։

ԳԱՌՆԻԿ ԱՆԱՆՅԱՆ Կան մարդիկ, որոնց կոչումը հրապարակագիր, հրապարակախոս լինելն է։ Համալսարան ընդունված նորեկներիս համար այդ մարդիկ անմիջապես ուշադրություն էին գրավում և՛ իրենց կեցվածքով, և՛ իրենց պահվածքով , և՛ իրենց արտաքին գրավչությամբ։

Թումանյանն այն եզակի գործիչներից է, ում գրական հարստությունը նույնքան անժխտելիորեն բացառիկ է ու մեծ, որքան նրա մարդկային կերպարը: Թումանյանի կյանքի բազմաթիվ դրվագներ կարծես մեկտեղվում, զուգահեռվում են հայ ժողովրդի ճակատագրի հետ: Բանաստեղծն ապրում էր իր ժողովրդի համար բարդ ու դաժան ժամանակներում և ամբողջովին կիսում էր հային բաժին հասած յուրաքանչյուր դառնություն: Կիսում էր ոչ միայն ինքը, այլև նրա ամբողջ ընտանիքը: Նրա չորս որդիներն էլ զինվորներ էին, չորս

Ես չգիտեմ՝ ամենավերջում մենք հայտարարագիր ներկայացնու՞մ ենք, թե՞ չէ՝ հարկեր վճարու՞մ ենք մեր երկրային եկամուտների համար, լցնու՞մ ենք երկնային բյուջեն։ Չգիտեմ։

Ես՝ աչք, ու դու՝ լույս, հոգի՛․․․ Պոետի գրչի տակից երևի երբեք ավելի կատարյալ բան դուրս չի եկել: Ես՝ աչք, ու դու՝ լույս, հոգի՛․․․ Սա երևի էն ա, ինչը կոչում են զուտ պոեզիա՝ մի շունչ, մի ակնթարթ, մի ցնորք: էն ա, ինչը հնարավոր չի անգամ բառերի բաժանել, որովհետև, երբ բառն առանձնացնում ես, իմաստը կորցնում ա։ Սա վերլուծելի չի, ինչպես պարզ բառը, որից չես կարող ավելի փոքր իմաստակիր միավոր առանձնացնել, ինչպես զուտ գեղեցկությունը, որն անհնար ա մասերի բաժանել:

ՈՒրեմն, Երևանի քաղաքապետարանին ՊԱՐԶԱԳՈՒՅՆ հարցում եմ ուղարկել: Հարցրել եմ, թե որքան է իմ բնակարանի տարեկան գույքահարկը և ինչպես է այն գոյացել:

Քաղաք եմ իջնում: Խաչմերուկի մոտ մի մոլորված «ուղտ» վթարային վիճակ է ստեղծում:

Գաջեթների դարում ենք ապրում, ինչ տեսակի գաջեթ ասես՝ չեն հնարել, մենակ թե քիչ մտածես ու քիչ շարժվես։ Մտնում ես էդ առցանց խանութների կայքերը, աչքերդ շաշանում են՝ էլ կախիչի վրա սրբիչը պահող սարք, էլ սոխ կտրելիս արցունքը սրբող սարք, էլ ձու կլպող սարք, գլուխ քորող սարք, ունիտազի կափարիչը բացող-փակող սարք, զուգարանի ջուրը քաշող սարք, մտքերը հավաքող ու հյուս անող սարք...

Չինաստանի կառավարության կողմից 2013 թվականին Երևան քաղաքին ԱՆՎՃԱՐ նվիրաբերված 300-ից ավելի ավտոբուսները քաղաքապետարանի «չկոռումպացված» պաշտոնյաներն ուտիլիզացրել են, ապա գնացել ու արդեն հասարակության նյութական միջոցների հաշվին դարձյալ չինական ավտոբուսներ են առել, իսկ հիմա այդ թանկարժեք գնումների պատճառաբանությամբ և Գազելների վերադարձի սպառնալիքով հասարակական տրանսպորտն են թանկացնում։