Մեծանուն դերասան Հրաչյա Ներսիսյանի հիշատակի օրն է

Մեկ-երկու փաստ նրա կյանքից, որ քչերին է հայտնի:

Երբ սկսվում է Առաջին համաշխարհային պատերազմը, Հրաչյայի ծնողները թաքցնում են իրենց որդուն, որպեսզի նրան չզորակոչեն թուրքական բանակ: Սակայն շուտով տղային գտնում են: Նա զինվորագրվում է ու արաբների դեմ կռիվներից մեկի ժամանակ գերի է ընկնում: Հայտնվում է բանտում, որտեղ նրան խոշտանգում ու տանջում են: Միայն հրաշքով է ապագա դերասանին հաջողվում ոչ միայն կենդանի մնալ, այլև դիմել փախուստի:

Հրաչյա Ներսիսյանի ազգանունն իրականում Ներսիսյան չէ, այլ՝ Քեչեջյան: Նոր ազգանուն նա «ստացել» է 1922 թվականին, երբ Փափազյանի թատերախմբի հետ նավով հասնում է Բաթում: Երիտասարդ դերասանը իր հետ անձը հաստատող ոչ մի փաստաթուղթ չուներ: Եվ հենց Բաթումում էլ նրա նոր անձնագրում գրում են՝ Ներսիսյան:

Նա մշտապես սպասում էր, որ մի օր իրեն կձերբակալեն, ինչպես դա կատարվում էր իր խաղընկերներից շատերի հետ ստալինյան երկրում: Եվ ահա մի երեկո, ներկայացումն ավարտվելուց անմիջապես հետո, նրան են մոտենում համազգեստավոր մի քանիսը և ասում են. «Ներսիսյան, հետևեք մեզ»: «Վերջ, ահա և կատարվեց»,- մտածում է Ներսիսյանը և քայլում է դեպի իրեն սպասող մեքենան: Երկու կողմերից գալիս էին ուղեկցող զինվորականներ: Վերջապես մեքենան տեղ է հասնում: Դուռը բացում են, դերասանը դուրս է գալիս, և հանկարծ հրապարակում շարված հազարավոր մարտիկներ սկսում են վանկարկել. «Ուռա, ուռա, ուռա, Ներ-սիս-յան, Ներ-սիս-յան…»: Ապշահար, մի կերպ շունչը տեղը բերելով Հրաչյա Ներսիսյանը շրջվում է իրեն «բերման ենթարկած» հրամանատարի կողմը և ասում է.

- Դուք էլ եք արտիստ: Բայց ես ժողովրդական արտիստ եմ:

Հովիկ Չարխչյան

Մեկնաբանություններ