Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարել է, թե Կիրանցի պատը 3-րդ հանրապետության ամենամեծ հաջողությունն է, որովհետև, նրա խոսքով, դրանից Հայաստանը ստացել է «պետական սահման, խաղաղություն ու անվտանգություն, բայց` փոքր հատվածում»:
Մարդկանց մեջ խոսակցություն ու նկարներ են տարածվել, իբր Հայաստանում վաճառվում է Արցախից բերված նուռ, իբր այն ադրբեջանցիները բերում են Վրաստանի տարածքով։
1964 թվականին Լոնդոնում պառլամենտի հերթական նիստն է գումարվում, որին ներկա է լինում նաև ձյաձ Ուինսթոնը: Պատգամավորներից մեկը մոտենում է ամբիոնին և բավականին բուռն ոգևորվածությամբ ասում․ -Պարոնա՛յք, եկեք ծափահարենք այն մարդուն, ով ամենամեծ հարվածն է հասցրել մոլորակի մեծագույն չարիքին՝ Սովետական Միությանը:
Լուսանկարում օրեր առաջ փրկված ականավոր պատմաբան ու հնագետ Գևորգ Տիրացյանի շուրջ 500 միավորից բաղկացած լուսանկարչական արխիվն է: Այն փրկվեց շատ պատահականորեն, երբ ինչ-որ մեկը որոշել էր ազատվել հիշողության այդ «բեռից» և ողջ լուսանկարչական արխիվը նետել էր հարակից աղբարկղ...
Դժբախտությունն ու պետության գաղափարաբանական ու արժեհամակարգային կոլապսը գիտե՞ք ինչում է, որ այսօր ողջ ազգով չենք արժևորում, հիշում, հարգում զինվորական տոնացույցով հոկտեմբերի 19-ը որպես Հրթիռահրետանային զորքերի օր...
ՈՒղիղ չորս տարի առաջ ՌԴ նախագահ Վ.Պուտինը պատերազմը դադարեցնելու առաջարկ էր արել հայկական ու ադրբեջանական կողմերին, որը նրա համար «անհասկանալի» պատճառներով հայ գործընկերները մերժեցին»։
ՔՊ-ն սկսել է նախընտրական թատրոնը, ավելի ճիշտ՝ նիկոլն արդեն իրեն գցել է գյուղեգյուղ եւ տնետուն, շուտով նաեւ կտուրների վրա սելֆիներ կանի, ամեն գնով պատրաստ՝ մարդկանց եւս մեկ անգամ խաբել, ստել, մանիպուլացնել։
Մեր վայ քաղաքական միտքը շարունակում է պնդել, որ մեր բոլոր դժբախտությունների պատճառը մեր ժողովուրդն է, որը չի ինքնակազմակերպվում և ոտքի ելնելով չի լուծում իր բոլոր խնդիրները:
Հինգ հազարին տանես զոհ տաս, հետո ասես՝ կարող էի և չտալ, տվեցի, որ ինձ չասեն դավաճան, կնիկդ ասի՝ հանուն ոչնչի են զոհվել ու էսքանից հետո հայտարարել՝ «երկրի բնակչության մի շատ զգալի հատված իր տղային խուսափում ա բանակ ուղարկել», սրիկայություն է։
Քաղաքագիտության մեջ կա մի հասկացություն՝ «անուղղակի ագրեսիա», երբ երկիրը նվաճում ես ոչ թե պատերազմով, այլ ներսից՝ հեղափոխության, հեղաշրջման կամ արտաքին միջամտության երկարատև նախապատրաստման գործիքակազմով...