«Եթե կորցնենք Արցախը` կշրջենք հայոց պատմության վերջին էջը»

Տարուց ավելի իմ ընկերոջ` Գոռ Խլղաթյանի այս տողերն իմ էջի ճակատին էին դրված։

Միանգամայն իրավացի է ընկերս։

Դեռևս մեկ դար առաջ ռուս Սերգեյ Գորոդեցկին գրել է.

«Էթնիկ առումով, տնտեսապես և լեզվով լինելով միասնական, Ղարաբաղը դարձավ Հայաստանի միջնաբերդը՝ նրա արևելյան թևը: Այդպիսին էր նա նախկինում, այսպիսին է նա այժմ, այդպիսին կլինի միշտ, քանի որ Հայաստանի սիրտը ՝ Արարատյան հովիտն անհնար է պաշտպանել առանց տիրելու Ղարաբաղին...»։

Իսկ Մոնթե Մելքոնյանը երեք տասնամյակ առաջ ասել է.

«Եթե կորցնենք Արցախը` կշրջենք հայոց պատմության վերջին էջը»։

Բայց մենք ոչ օտարի` Գորոդեցկու, խոսքը լսեցինք, ոչ Մոնթեի պատգամը, և մի քնձռոտ շիմպանզեի ձեռքով ու հայության լուռ համաձայնությամբ Արցախ-Ղարաբաղը ծախեցինք թուրքին։

Այսօր հայությունը քաղում է Արցախը հանձնելու պտուղները` զոհասեղանին արդեն Հայաստանն է փաստացի վերացած պետականությամբ։

Իլհամը ՀՀ-ն անվանում է արևմտյան ադրբեջան։

Վարդգես ՕՎՅԱՆ

Մեկնաբանություններ