Անցած դարի 90-ականների սկիզբին կայացավ մեր հավաքականության բարոյական մեծ հաղթանակը։
Քաջությունը, ընկերասիրությունը, հայրենապաշտությունը մեր հասարակության բարոյական դեմքի հիմնական դիմագծեր էին դարձել։
Հիմա այս խայտառակչի, տականքի գոյությամբ, և Արցախ աշխարհի լուռումունջ շրջափակմամբ, մենք հայտնվեցինք բարոյական վիհում։
ՈՒր անտարբերությունը, մորթապաշտությունը, շահամոլությունը, բանսարկությունը, շվայտությունը... հավաքականության գերիշխող հատկանիշներն են դարձել։
Սա, իսկապես, խայտառակություն է։
Երբ տանյակ հազարավոր երեխաներ և ծերեր սովահարության են մատնված, իսկ մենք նրանց օգնելու ոչ միայն հնարը չենք գտնում, այլև անամոթ շվայտությամբ ենք «ապրում»:
Աշոտ ՄԻՐԶՈՅԱՆ