Сегодня я попыталась получить т. н. "статус временной защиты" . Вот что выяснилось: в паспортном столе, оказывается, для того чтобы получить эту, никакие серьезные привилегии и возможности нам НЕ дающую бумажку , нам необходимо ВЫПИСАТЬСЯ из наших домов в Арцахе , т.е. реально и юридически ОТКАЗАТЬСЯ от наших домов и другого недвижимого имущества, что мы оставили и что принадлежит нам по праву, прописаться здесь у посторонних людей, где временно проживаем ( их даже не волнует тот вопрос, что никто никогда не пропишет у себя посторонних людей) .

Մեկը կասի՞ (ստույգ իմացող-քաջատեղյակներից, անշուշտ)՝ գալիք արհավիրքներին (դրանք սարերի հետևում չեն) դիմագրավելու նպատակով մենք հիմա զինվո՞ւմ ենք (2020-ի նոյեմբերի 9-10-ից էր գերադասելի գոնե):

Այսօր միջազգային փորձագիտական գնահատականներում քննարկվում է Հայաստանի հնարավոր «զոնալ բաժանման հեռանկարը»՝ չբացառելով, որ զարգացումներն ի վերջո կարող են բերել փոքր Հայաստանի բաժանմանը ազդեցության գոտիների՝ թուրքական, ռուսական, պարսկական, ԵՄ-ական...

կգմս-ը բրա՜վո, դուք ձեր ագլճկ «բարձրության» վրա եք դարձյալ, դուք շատ «զիլ» կառույց եք արժեհամակարգի խեղաթյուրման ու պղծության ծիրում: Ձեր «թոնդրակյան» դասագիրքը (երը) (համարյա «թոնդրակյան» շարժման մի նսեմ վարիացիա) վերջին խոսուն վկան է ձեր դեֆորմացիայի պիկի, բայց ամենավերջինը ԹՈՒՄԱՆՅԱՆԻ ՏՈՒՆ անլվա ոտքերով ու ժաննաանդրեասյանական ոգով մտնելն է:

Նախ՝ Ազգային ժողովի ամբիոնից, իսկ հետո՝ Վրաստանում նիկոլ փաշինյանը ներկայացրեց «Խաղաղության խաչմերուկ» անունով իր ծրագիրը:

ՈՒշադիր նայեք, մեծացրեք, ֆիքսեք այս նկարներում պատկերվածը, քանի որ սա վկայությունն է, այն բանի, որ Հայաստանի Հանրապետության տարածք ներխուժած ադրբեջանական օկուպացիոն զորքերը տեղակայված են Սյունիքի Ներքին Հանդ գյուղի, կարելի է ասել՝ պռնկին՝ 100-ից 300, 500 մետր հեռավորության վրա:

Սա Կապանի օդանավակայանն է։ Այն մի քանի մետրի վրա ադրբեջանցիների ուղիղ կրակային դիտակետում է։ Օդանավակայանի անվտանգությունը ռուսական զորքի վրա է դրված։

Ստեփանակերտում Ադրբեջանի դրոշի բարձրացումը բոլոր նորմալ մարդկանց ողբերգությունն էր։ Մեծ հաշվով, այդ դրոշը բարձրացվել է մեր տների, մեր երեխաների օրորոցների, մեր եկեղեցիների վրա՝ ամենուր։ Եվ այդպես է լինելու, քանի դեռ Երևանում չի իջեցվել ԱՆԱՐԺԱՆԱՊԱՏՎՈՒԹՅԱՆ դրոշը։

Հայաստանը դառնում է անձայն, անտեսակետ պետություն։ Սա չափազանց վտանգավոր է. մոտավորապես այդպիսին էր Արցախը վերջին 9-10 ամիսների ընթացքում, ինչը բերեց աղետի։ Ես ունեմ ծանր մտավախություն, որ նույն ճանապարհով այժմ գնում է Հայաստանը։

Ինչո՞ւ է պետք պայքարի նոր ձևաչափ, և որն է ճիշտ ճանապարհը: Անունը դնենք կոմիտե, հարթակ, դաշինք. միայն թե՝ սկսենք։ Շատ մեծ է հավանականությունը, որ Հայաստանում սկսվի պետականության անզուսպ փլուզում՝ Արցախի դատարկման ինտենսիվությամբ։