Սկսեմ նրանից, որ իմ վերջին գրառումներից հետո, էջիս որոշ հետևորդներ հարցադրումներ են անում, փորձում են ճշգրտել` ու՞մ կողմնակիցն եմ, քաղաքական ո՞ր ուժին եմ հարում:

Իջևան համայնքի Բերքաբեր գյուղի բնակիչները ստորագրահավաք էին կազմակերպել, որով դիմել էին վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին, պահանջելով իրենց գյուղին վերադարձնել Բերքաբերին պատկանող Ջողազի ջրամբարի ձախ ափի 900 հեկտար հողերը, որոնք շուրջ 30 տարի Ադրբեջանի վերահսկողության տակ են։ Բերքաբերից տեղեկացա, որ այդ ստորագրահավաքը նախաձեռնել է Բերքաբերից սերված պահեստազորի գնդապետ Արայիկ Մադաթյանը։ Բերքաբերի վարչական ղեկավար Տիգրան Հարությունյանին հարցրի, թե ինչ եղավ ստորագրահավաքի ճակատագիրը։ Նա ասաց, որ ինքը տեղյակ չէ ստորագրահավաքի ճակատագրից։

Թուրքիայի նախագահ Էրդողանը, այս էլ որերորդ անգամ, դրական լույսի ներքո հիշում է Հայոց ցեղասպանության իրականացման պարագլուխներից հանդիսացող Էնվեր փաշային։ Դա նույնն է, որ Գերմանիայի այսօրվա ղեկավարը հիշեր Հիտլերին, Հիմլերին կամ Գեբելսին, այն էլ՝ դրական լույսի ներքո...

ՀՀ անբաժանելի մաս հանդիսացող Արծվաշենը հանձնվեց (փոխանակվեց) 1992 թ. օգոստոսին: Դա նշանակում է, որ Արծվաշենի հանձնման (փոխանակման) պահին արծվաշենցիներից շատերն արդեն սեփականաշնորհել էին իրենց պատկանող հողատարածքները և այլ անշարժ գույքը: Վերջիններիս սեփականության վերաբերյալ ողջ տեղեկատվությունը պետք է պահպանված լինի ՀՀ Ազգային արխիվում, հետևաբար,այն հիմք է հանդիսանալու նոտարներում և Կադաստրի կոմիտեում` Արծվաշենի հողատարածքների և այլ անշարժ գույքի հնարավոր առուվաճառքի համար:

Անբասիր տրամաբանության ու փաստերի վրա հիմնված քննադատություն կա, որը բազմապատիկ ուժեղ է հայհոյանքից։ Նման քննադատության արդյունքում հակառակորդը զգում է իր ոչնչությունը...

Խոսքս ուղղում եմ բոլոր նրանց, ովքեր ժամանակ առ ժամանակ տարբեր կարծիք-եզրահանգումներ ու հարցադրումներ են անում ՖԲ գրառումներիս մեկնաբանություններում` Սերժ Սարգսյանի առնչությամբ:

Երբեք մարդը այսքան մեծածավալ ինֆորմացիայի աղբ կամովին չի լցրել սեփական ուղեղը: Երբեք մարդը այսքան պսևդոքաղաքական, պաշտոնական, արվեստի ու գրականության թափոն չի լցրել իր գլուխը...

Նախկինում ֆեյք կայքերն էին կեղծ օրակարգեր առաջադրում, հանրության ուշադրությունը շեղում Հայաստանի մեծ խնդիրներից։ Նրանք արդեն կատարել են իրենց սև գործը, կորցրել հանրության վստահության մնացորդները։

Հետաքրքրությամբ հետևում եմ Հանրային ռադիոյի տնօրենի խնրդահարույց մրցույթից հետո Հանրային հեռարձակողի խորհրդի շուրջ ստեղծված իրավիճակին։

Գիտեմ, ապարդյուն է այս իշխանություններին որևիցե բան ասելն ու հատկապես որևիցե խնդրի մասին ահազանգելը։